Interpelacja i odpowiedź na interpelację w sprawie broni dla stowarzyszeń proobronnych.

• Autor: Andrzej Turczyn
• 6 lipca 2016
• komentarzy 14

Interpelacja nr 3712

do ministra obrony narodowej, ministra spraw wewnętrznych i administracji

w sprawie prac nad koncepcją Obrony Terytorialnej

Zgłaszający: Elżbieta Borowska

Data wpływu: 29-05-2016

Szanowny Panie Ministrze,

niedawno ruszyły prace nad sformowaniem Obronny Terytorialnej w ramach Wojska Polskiego. To niewątpliwie dobry krok, jednak aby zmaksymalizować potencjał obronny naszego kraju, równolegle do zmian w strukturze polskiej armii konieczne są również zmiany w ustawie o broni i amunicji.

Obecnie art. 10 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r. poz.576, z 2013 r. poz. 829 oraz z 2014 r. poz. 295), przewiduje 8 celów posiadania broni palnej. Proponujemy, aby dodać dodatkowy, 9 cel poosiadania tj. „Pozwolenie na broń wydawane w celach obronnych”. Istotną przesłanką do wydania pozwolenia na broń w tym celu byłoby posiadanie statusu żołnierza Obrony Terytorialnej lub udokumentowane członkostwo w stowarzyszeniu o charakterze proobronnym. Z kolei zakres przedmiotowy broni, której posiadanie możliwe byłoby w ramach nowopowstałej kategorii odpowiadałby art. 10 pkt 4 ust. 2 i 4, tj. broni sportowej oraz broni do celów ochrony osób lub mienia.

Już teraz znacząca cześć członków stowarzyszeń proobronnych posiada pozwolenia na posiadanie broni do celów sportowych, kolekcjonerskich lub łowieckich. Wymaga to jednak od nich dodatkowych poświęcenia dodatkowego czasu oraz nakładów finansowych, co wynika z konieczności równoległej przynależności do innego stowarzyszenia o charakterze strzeleckim. Wprowadzenie nowej kategorii rozwiązałoby ten problem.

Posiadanie prywatnej broni palnej przez osoby służące w wojskach obrony terytorialnej oraz przynależących do stowarzyszeń proobronnych kontrolowanych przez MON, znacząco podniosłoby poziom ogólnego wyszkolenia strzeleckiego oraz obycia z bronią w gronie osób, w pierwszej kolejności mobilizowanych w razie potencjalnego zagrożenia.

Uzasadnieniem proponowanej zmiany jest szereg istotnych korzyści:

– Znacząco mniejszy koszt ponoszony przez państwo w celu utrzymania umiejętności strzeleckich żołnierzy/poborowych (jedyną alternatywą są cykliczne szkolenia strzeleckie z wykorzystaniem centralnie składowanej broni, amunicji oraz instruktorów wojskowych, co jest zauważalnie droższe i logistycznie bardziej skomplikowane),

– Zdecydowanie większa szybkość mobilizacji oraz częściowa niezależność od centralnych magazynów uzbrojenia, które mogą ulec zniszczeniu jeszcze przed rozpoczęciem działań wojennych. Żołnierze Obrony Terytorialnej posiadający prywatną broń w domu, nie byliby bowiem całkiem bezbronni w sytuacji kiedy skorzystanie z centralnych magazynów uzbrojenia okazałaby się niemożliwe. Szybkość osiągniecia podstawowej gotowości bojowej również by się podniosła, co w dobie konfliktów hybrydowych wydaje się czynnikiem nie do przecenienia.

– Większa ilość pozwoleń na broń wygenerowałaby dodatkowy popyt na rynku wewnętrznym, na którym rodzimi wytwórcy uzbrojenia strzeleckiego (Fabryka Broni w Radomiu), skorzystaliby w pierwszej kolejności. Proponowana zmiana jest więc korzystna z ekonomicznego punktu widzenia.

– Zmiana w kształcie proponowanym powyżej, byłaby w pełni zgodna z duchem dotychczasowej ustawy o broni i amunicji oraz nie wymagałaby przyjmowania dodatkowych aktów wykonawczych oraz procedur. Wynika to z faktu iż, analogiczne procedury weryfikacji oraz kontroli zostały wypracowane przez polską Policję i żandarmerie w odniesieniu do osób starających się o pozwolenie na broń do celów sportowych, kolekcjonerskich czy też łowieckich. Nie istnieje więc ryzyko, że dodatkowa broń w rękach żołnierzy OT i członków organizacji proobronych wpłynie negatywnie na poziom bezpieczeństwa publicznego a także wygeneruje dodatkowe wydatki dla budżetu państwa.

– Model, w którym żołnierze oprócz broni służbowej, mają również prawo do posiadania własnej broni prywatnej doskonale sprawdza się w wielu krajach europejskich. Najlepszym tego przykładem, ze względu na położenie geograficzne i długość granicy z Rosją, może być Finlandia. Dzięki prywatnej broni przechowywanej w domu, żołnierze tamtejszej obrony terytorialnej są w stanie systematycznie ćwiczyć we własnym zakresie, utrzymując tym samym na własny koszt wysokie umiejętności strzeleckie, niezbędne do wykonywania zadań w armii. Dlatego też proponowana zmiana zbliżałaby polski model obronny do najbardziej sprawdzonych modeli zachodnioeuropejskich.

W związku z powyższym proszę odpowiedź na następujące pytania:

1. Czy Ministerstwo w najbliższym czasie planuje zmiany w ustawie o broni i amunicji?
2. W jaki sposób Ministerstwo zamierza włączyć stowarzyszenia proobronne w system Obrony Terytorialnej?

Zwracam się również z uprzejmą prośbą o odniesienie się przez Ministerstwo Obrony Narodowej do proponowanych wyżej zmian.

Z wyrazami szacunku,

Elżbieta Borowska

Poseł na Sejm RP

Odpowiedź na interpelację nr 3712

w sprawie prac nad koncepcją Obrony Terytorialnej

Odpowiadający: sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Jarosław Zieliński

Warszawa, 05-07-2016

Szanowny Panie Marszałku,

w odpowiedzi na interpelację numer 3712 Posła na Sejm RP Pani Elżbiety Borowskiej w sprawie prac nad koncepcją Obrony Terytorialnejuprzejmie informuję, że przedmiotowe zagadnienie pozostaje poza zakresem właściwości Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji i należy do kompetencji Ministra Obrony Narodowej.

Na marginesie pragnę jedynie nadmienić, że w razie przyjęcia stosownej regulacji, uzasadnionym byłoby ujęcie Obrony Terytorialnej w wyłączeniu, o którym mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 576 z późn. zm.). W obecnym brzmieniu wskazany punkt art. 3 stanowi, że przepisy ustawy nie dotyczą broni i amunicji stanowiących uzbrojenie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Biura Ochrony Rządu, Straży Granicznej, Służby Celnej, Służby Więziennej oraz innych państwowych formacji uzbrojonych, w odniesieniu do których dostęp do broni i amunicji regulują odrębne przepisy.

Odnosząc się natomiast do podniesionego przez Panią Poseł postulatu wprowadzenia ułatwień dla członków stowarzyszeń proobronnych uprzejmie informuję, że w ocenie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji propozycje przedstawione w wystąpieniu wydają się być uzasadnione. Powyższe stanowisko podziela Komenda Główna Policji, która wskazuje ponadto, że posiadanie broni przez osoby służące w ramach Obrony Terytorialnej oraz członków stowarzyszeń proobronnych pozytywnie wpłynęłoby na podniesienie poziomu wyszkolenia strzeleckiego. W ocenie Komendy Głównej Policji oczywistym wydaje się bowiem fakt, że łatwiejszy dostęp do broni dla żołnierzy czy funkcjonariuszy nie stworzy zagrożenia dla bezpieczeństwa i porządku publicznego, lecz raczej korzystnie wpłynie na umiejętności strzeleckie grup zawodowych, które za ten porządek odpowiadają.

Przedstawiając powyższe pragnę jednocześnie wskazać, że obecnie prace w zakresie nowelizacji ustawy o broni i amunicji koncentrują się na pilnej implementacji rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 258/2012 z dnia 14 marca 2012 r. wdrażającego art. 10 Protokołu Narodów Zjednoczonych przeciwko nielegalnemu wytwarzaniu i obrotowi bronią palną, jej częściami i komponentami oraz amunicją, uzupełniającego Konwencję Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej (protokół NZ w sprawie broni palnej), oraz ustanawiającej zezwolenie na wywóz oraz środki dotyczące przywozu i tranzytu dla broni palnej, jej części, komponentów oraz amunicji (Dz. U. UE L z 30.03.2012) oraz rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2403 z dnia 15 grudnia 2015 r. ustanawiającego wspólne wytyczne dotyczące norm i technik pozbawiania broni cech użytkowych w celu zagwarantowania, że broń pozbawiona cech użytkowych trwale nie nadaje się do użytku (Dz. U. UE L z 19.12.2015). Niezbędne jest również dokończenie implementacji dyrektywy Rady z dnia 18 czerwca 1991 r. w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni (Dz. U. UE L z 13.09.1991).

Niemniej warto nadmienić, że podniesione przez Panią Poseł zagadnienia mogą zostać wprowadzone do programu prac utworzonego na mocy zarządzenia nr 18 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 11 kwietnia 2016 r. Zespołu do opracowania założeń kierunkowych w sprawach związanych z wykorzystaniem broni palnej. Należy bowiem wskazać, że jednym z zadań ww. zespołu jest analiza zasadności dokonania zmian legislacyjnych w przepisach dotyczących broni palnej.

Odnosząc się natomiast do kwestii ewentualnego włączenia stowarzyszeń proobronnych do systemu Obrony Terytorialnej pragnę poinformować, że przedmiotowe zagadnienie – podobnie jak sama koncepcja Obrony Terytorialnej – nie należy do zakresu właściwości Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Organem właściwym we wskazanym obszarze pozostaje Minister Obrony Narodowej jako autor koncepcji Obrony Terytorialnej.

Z poważaniem,

MINISTER

SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI

z up. Jarosław Zieliński

Sekretarz Stanu