Historia pewnego Wydziału Postępowań Administracyjnych pewnej Komendy Wojewódzkiej Policji.
- Autor: Andrzej Turczyn
- 27 sierpnia 2016
- komentarzy 5
Nie tak dawno temu był taki czas gdy naczelnikiem Wydziału Postępowań Administracyjnych w Szczecinie był pan Piotr Ostrowski. Oj źle wspominam te czasy, bo sam składałem wówczas podanie o pozwolenie na broń. Oczywiście pomimo spełnienia przesłanek decyzja negatywna. Później pan Ostrowski dostał awans i został komendantem powiatowym gdzieś w woj. zachodniopomorskim, nie pamiętam gdzie. Moim zdaniem od tego momentu sytuacja się odczuwalnie zmieniła. Tak ja to oceniam. Jakby hamulca było brak, przestało być wszystko na nie. Trwało to przez jakiś czas, aż pan Piotr Ostrowski ponownie pojawił się z Komendzie Wojewódzkiej w Szczecinie, tym razem jako zastępca komendanta.
Raz po raz wnioskodawcy składający podania o pozwolenia na broń zaczęli między sobą wymieniać spostrzeżenia, że dochodzą ich słuchy z WPA, że tam trzeba zapytać o wszystko zastępcę komendanta. Dziwna sprawa myślałem, przecież jest naczelnik WPA, jest zastępca naczelnika WPA, jest postępowanie administracyjne, są przepisy prawa, jest postępowanie dowodowe, jest ocenia dowodów. Jak to tak? Ze wszystkim trzeba lecieć do zastępcy komendanta? Informacja nakładała się na informację, aż w końcu stowarzyszenie ROMB zadało stosowne pytania. Odpowiedzi dały pełny obraz.
Okazało się, że w szczecińskim WPA permanentnie rozstrzygnięcia spraw uzgadnia się z zastępcą komendanta. Pan inspektor Piotr Ostrowski, zastępca Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie, w sposób permanentny monitoruje, konsultuje i uzgadnia sposób załatwiania spraw i treść decyzji administracyjnych. Może nie byłoby to tak zupełnie dziwne, wszak to zastępca Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie, gdyby nie pewien istotny fakt…
Otóż pan insp. Piotr Ostrowski nie został przez organ administracji jakim jest Komendant Wojewódzki Policji w Szczecinie imiennie upoważniony do wydawania decyzji administracyjnych w postępowaniach o udzielenie pozwolenia na broń, nie uzyskał upoważnienia do załatwienia w imieniu organu administracji (komendanta wojewódzkiego) takich spraw. W KWP w Szczecinie upoważnione są dwie osoby, jest to Naczelnik WPA oraz zastępca Naczelnika WPA. ROMB zapytał o osoby upoważnione do wydawania decyzji w imieniu Wojewódzkiego Komendanta Policji w Szczecinie i otrzymał upoważnienia dwa:
Upoważnienia jak widać są bardzo szerokie, Ci dwaj policjanci mają prawo podejmować decyzje samodzielnie. W upoważnieniach ograniczenia są dwa. Pierwsze dotyczy broni palnej bojowej dla osób fizycznych, czyli pozwolenia na broń do ochrony osobistej, a drugie ograniczenie brzmi tak:
Pan inspektor Piotr Ostrowski w opisie swojego stanowiska pracy taki zapis ma:
– a tego upoważnienia brak, zatem… szach i mat!
Mamy zatem taki stan, że ten kto nie ma prawa wydawania decyzji administracyjnych (załatwienia spraw) w sprawach o pozwolenie na broń permanentnie uzgadnia ich treść. Kto wykonuje te uzgodnienia, a no ci co są imienne upoważnieni do wydawania decyzji w imieniu Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie. A może nawet gorzej jest i permanentne uzgodnienia dokonywane są z innymi funkcjonariuszami WPA, bez udziału upoważnionych do wydawania decyzji w imieniu komendanta? Któż to tak naprawdę wie… Czy też czujecie, że coś tu jest nie tak? Czy upoważnienie do wydawania decyzji i załatwiania spraw ogranicza się do podpisywania dokumentu uzgodnionego przez kogoś innego? O nie, to wbrew przepisom kpa!
Ciekawa jest lektura przepisów prawa. Stosowny przepis kodeksu postępowania administracyjnego stanowi tak: Art. 268a. Organ administracji publicznej może upoważniać, w formie pisemnej, pracowników obsługujących ten organ do załatwiania spraw w jego imieniu w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych, postanowień i zaświadczeń. W przepisie nie jest napisane do podpisywania, a jest napisane do załatwiania spraw! Upoważnienie wywiera ten skutek, iż zmienia się osoba wykonująca kompetencję organu w prawnych formach, z tym że upoważniony pracownik nie staje się przez to organem administracyjnym – nosicielem kompetencji, lecz pełni – w granicach określonych w upoważnieniu – jedynie funkcję tego organu. Przepis ten stwarza możliwość, aby nie tylko sam piastun funkcji organu, czyli osoba, którą powołano na dane stanowisko, lecz także wyznaczony przez niego pracownik był umocowany do wykorzystania kompetencji organu. Nie da się z tego wywieść rozumowania, że do załatwiania spraw upoważnieni pisemnie są naczelnicy WPA, a zarazem zgodne z prawem jest permanentne uzgadnianie treści decyzji administracyjnych z kimś kto nie został pisemnie upoważniony do załatwienia administracyjnych spraw (do wydawania decyzji administracyjnych), w imieniu organu administracji jakim jest Komendant Wojewódzki Policji w Szczecinie i nie jest organem administracji w rozumieniu przepisów prawa.
Załatwienie sprawy o wydanie pozwolenia na broń oznacza wydanie decyzji administracyjnej (art. 12 ust. 1 ustawy o broni i amunicji). Decyzja administracyjna to jednostronna czynność prawna (oświadczenie woli) właściwego organu administracji publicznej lub osoby upoważnionej na podstawie art. 268a kpa. Czyje oświadczenie woli wrażają decyzje permanentnie uzgadniane z panem inspektorem Piotrem Ostrowskim? Kto o ich treści ostatecznie zdecydował? Czy w uzgodnionych z nim decyzjach administracyjnych wyrażone są oświadczenia woli pana zastępcy komendanta insp. Piotra Ostrowskiego czy też osoby upoważnionej, podpisanej na decyzji, którą otrzymuje strona postępowania? Przepisy kpa dotyczące postępowania dowodowego w postępowaniu administracyjnym: np. art. 80 kpa: Organ administracji publicznej ocenia na podstawie całokształtu materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona. Zgodnie z tym przepisem pan zastępca komendanta nie ma prawa dokonywać dla potrzeb postępowania oceny materiału dowodowego, to kompetencja organu i osób przez niego upoważnionych na podstawie art. 268a kpa. W świetle powyższego pisma kto w Szczecinie ocenia, osoba realizująca kompetencję organu czy pan zastępca komendanta?
Zgodnie z art. 104§1 kpa to organ administracji publicznej załatwia sprawę przez wydanie decyzji. Zatem pan zastępca komendanta nie ma prawa załatwiać sprawy, to kompetencja organu administracji i osób przez organ upoważnionych na podstawie art 268a kpa. W porządkach jakie istnieją w szczecińskiej komendzie kto w istocie załatwia sprawę, skoro treść decyzji jest permanentnie uzgadniana z zastępcą Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie, osoba upoważniona do wyrażenia swojego oświadczenia woli czy jednak pan zastępca komendanta? Są zasady naczelne postępowania administracyjnego np. zasada praworządności (art. 6 kpa), zasada prawdy obiektywnej (art. 7 kpa), zasada pogłębiania zaufania obywateli (art. 8 kpa), te zasady są adresowane do organu administracji, a tym samym do osoby upoważnionej na podstawie art 268a kpa. Jak pogodzić opisany w piśmie stan, z zasadą polegającą na tym, że Organy administracji publicznej prowadzą postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej, gdy strony postępowania nawet nie mają pojęcia o tym, że ktoś treść ich decyzji permanentnie uzgadnia z kimś kto nie uczestniczy w postępowaniu na podstawie kpa.
Nakładają się tu na siebie porządki wewnętrzne (podporządkowanie w Policji) i zewnętrzne związane z wykonywanie funkcji organu administracji przez komendanta wojewódzkiego. Zastępca komendanta będąc przedłożonym służbowym naczelnika i zastępcy naczelnika WPA, w formacji jaką jest Policja, będąc przełożonym służbowym, przez to władczo wpływa na treść uzgadnianych decyzji w sprawach administracyjnych. Kto zatem załatwia sprawę, osoba upoważniona na podstawie art. 268a kpa do jej załatwienia, czy jednak pan zastępca komendanta? Strona postępowania nie ma nawet pojęcia, że jej sprawa jest z kimś uzgadniana, jak ma np. sformułować zarzuty o wyłączenie pracownika organu od udziału w sprawie, skoro ten udział choć władczy i zasadniczy nigdzie nie jest widoczny dla strony postępowania?
Ja rozumiem, że pan zastępca komendanta ma prawo nadzorować WPA, ale to prawo nie może w sposób faktyczny zastępować aktów prawa podejmowanych w postępowaniu administracyjnym. Jest organ administracji – komendant, są osoby upoważnione do działania w jego imieniu – naczelnik i zastępca naczelnika WPA. Tylko te trzy osoby mogą w KWP w Szczecinie dokonać w toku postępowania administracyjnego oceny materiału dowodowego i władczo zdecydować na podstawie przepisów prawa, wyrażając własną ocenę w decyzji administracyjnej, zdecydować, wydać decyzję. Aż boli mnie myśl, że mógłby kto twierdzić, że jest inaczej. Rozumiem też to, że w hierarchicznej strukturze jaką jest Policja, będąc wewnątrz, trudno odróżnić nadzorowanie od administracyjnego załatwienia spraw. To jednak konieczność, przecież to postępowanie administracyjne prowadzone w oparciu o kodeks postępowania administracyjnego. W tym konkretnym przypadku mamy jednoznaczny przykład jak to wyglądać nie powinno. Mamy przykład tego, jak w ramach nadzoru osoba nieupoważniona do wyrażania oświadczenia woli w decyzji administracyjnej, (załatwienia sprawy administracyjnej), nie będąca również organem administracji, w w sposób permanentny dokonuje uzgadniania treści decyzji administracyjnych.
Na przykładzie KWP w Szczecinie udało się więc ustalić imiennie odpowiedzialnego za stan postępowań administracyjnych o pozwolenie na broń. Okazuje się, że nie jest to nikt z WPA. Jedni powiedzą dobrze działa, równy chłop, tak trzymać, po co ludziom broń! Inni pomyślą: a to przez pana inspektora moja sprawa tak słabo szła… Moim zdaniem warto wreszcie odróżnić porządek orzekania na podstawie kodeksu postępowania administracyjnego, od porządku nadzorowania nad realizacją zadań Wydziału Postępowania Administracyjnego KWP w Szczecinie, Z tego ostatniego w żaden sposób nie da się wywieść prawa do uzgadniania treści decyzji administracyjnych wydawanych przez osoby upoważnione na podstawie art. 268a kpa.
Uzupełnienie.
Dla przykładu informacja z Komendy Stołecznej Policji, że to co powyżej to nie są tylko moje pomysły.
Dla przykładu informacja z Komendy Wojewódzkiej Policji w Białymstoku, że to co powyżej napisałem to nie są tylko moje pomysły.
Dla przykładu informacja z Komendy Wojewódzkiej Policji w Łodzi, że to co powyżej napisałem to nie są tylko moje pomysły.
Dla przykładu informacja z Komendy Wojewódzkiej Policji w Gdańsku, że to co powyżej napisałem to nie są tylko moje pomysły.
Dla przykładu informacja z Komendy Wojewódzkiej Policji w Katowicach, że to co powyżej napisałem to nie są tylko moje pomysły.
Dla przykładu informacja z Komendy Wojewódzkiej Policji w Kielcach, że to co powyżej napisałem to nie są tylko moje pomysły.
Dla przykładu informacja z Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie, że to co powyżej napisałem to nie są tylko moje pomysły.
Dla przykładu informacja z Komendy Wojewódzkiej Policji w Lublinie, że to co powyżej napisałem to nie są tylko moje pomysły.
Dla przykładu informacja z Komendy Wojewódzkiej Policji w Olsztynie, że to co powyżej napisałem to nie są tylko moje pomysły.
Dla przykładu informacja z Komendy Wojewódzkiej Policji w Poznaniu, że to co powyżej to nie są tylko moje pomysły.
Dla przykładu informacja z Komendy Wojewódzkiej Policji w Rzeszowie, że to co powyżej to nie są tylko moje pomysły.
Dla przykładu informacja z Komendy Wojewódzkiej Policji we Wrocławiu, że to co powyżej to nie są tylko moje pomysły.
