Zdaniem poznańskiej Policji fakt, iż posiadacz pozwolenia na broń w celu łowieckim nie kupił broni, stanowi podstawę cofnięcia pozwolenia na broń (!!!)

Trafiłem na ciekawą sprawę. Po zapoznaniu się ze stanem faktycznym, doszedłem do przekonania, że nie istnieje limit pomysłów, które policyjni eksperci są w stanie wymyślić, aby cofnąć komuś pozwolenie na broń. Stan faktyczny przedstawia się w sposób następujący. Komenda Wojewódzka Policji w Poznaniu w czerwcu 2012 roku wdała pozwolenie na broń palną w celu łowieckim. Uzasadnienie decyzji było bardzo lakoniczne, ale znalazły się tam podstawowe fakty. Po pierwsze komenda uznała, że wnioskodawca nie stanowi zagrożenia dla samego siedzie, porządku i bezpieczeństwa publicznego. Po drugie w uzasadnieniu wskazano, że wnioskodawca jest członkiem Polskiego Związku Łowieckiego oraz posiada uprawnienia do wykonywania polowania.

Decyzja wydana w 2012 roku, zatem na podstawie przepisów obowiązujących od 10 marca 2011 roku. Zgodnie z obowiązującym wówczas i dzisiaj stanem prawnym pozwolenie na broń w celu łowieckim wydaje się osobie (art. 10 ust. 1 ustawy o broni i amunicji), która nie stanowi zagrożenia dla samego siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego oraz przedstawi ważną przyczynę posiadania broni. Ważną przyczyną posiadania broni jest zgodnie z art. 10 ust. 3 pkt 2 ustawy, posiadanie uprawnień do wykonywania polowania, ustalonych na podstawie odrębnych przepisów – dla pozwolenia na broń do celów łowieckich. W sytuacji gdy wobec wnioskodawcy nie zachodzą okoliczności opisane w art. 15 ust. 1 ustawy o broni i amunicji, organ policji zobligowany jest do wydania pozwolenia na broń.

Wnioskodawca, który uzyskał pozwolenie na broń nie kupił broni. Miał prawo, ale z niego do chwili obecnej nie skorzystał, z powodów które nie są zupełnie istotne. Komendant Wojewódzki Policji w Poznaniu wpadł zatem na pomysł, że cofnie pozwolenie na broń. Jak powziął zamiar, tak go zrealizował i wydał decyzję administracyjną o cofnięciu pozwolenia na broń palną w celu łowieckim. W uzasadnieniu decyzji podano fakty oraz podstawę prawną decyzji. Fakty brzmią tak:

Podkreśliłem fakty, które organ Policji uznał za istotne aby wszcząć postępowanie w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń. Strona nie nabyła broni. Zdaniem Wydziału Postępowań Administracyjnych w Poznaniu jest to okoliczność, która jest prawnie istotna. Należy w oparciu o to twierdzenie decyzji uznać, że zdaniem WPA w Poznaniu istnieje, na podstawie pozwolenia na broń, obowiązek nabycia broni (!!!). Sam obowiązek to za mało, aby obowiązek można było wyegzekwować musi istnieć termin, w ciągu którego należ sprostać obowiązkowi. Zdaniem WPA w Poznaniu istnieje zatem obowiązek w jakimś terminie nabycia broni, w oparciu o decyzję administracyjną pozwolenie na broń. Prawo wyrażone w decyzji pozwolenie na broń, zdaniem Komendy Wojewódzkiej Policji w Poznaniu jest prawnym obowiązkiem. Prawo nie jest prawem, prawo jest obowiązkiem.

Autor decyzji rozwija swoje osobliwe rozumowanie i w uzasadnieniu decyzji stwierdza:

Strona nie wykonuje polowań, co ma być zarzutem i podstawą do cofnięcia pozwolenia na broń. Należy w związku z tym uznać, że zdaniem KWP w Poznaniu wykonywanie polowań jest obowiązkowe. Coś próbuje autor decyzji improwizować o legitymacji posiadacza broni, jako o dokumencie, który uprawnia do użyczenia broni, ale niestety nieuważnie zapoznał się pan policjant z art. 28 ustawy o broni i amunicji i wyszło tylko jeszcze gorzej niż jest dotychczas. To na marginesie uwaga. Art. 28 stanowi Broni odpowiadającej celom łowieckim i broni odpowiadającej celom sportowym oraz amunicji do takiej broni można użyczać osobom posiadającym pozwolenie na broń wydane w celach łowieckich lub sportowych. Ani słowa w tym przepisie o legitymacji posiadacza broni, jako o dokumencie, który miałby poza samym pozwoleniem na broń, być warunkiem użyczania broni. Zostawmy ten wątek, bowiem zacytowanie przepisu powinno być wystarczające aby pokazać poziom policyjnej niewiedzy.

Uzasadnienie policyjnej decyzji nie jest długie, powoli zbliżamy się wskazania faktów i prawa, które w oparciu o te fakty ma zadziałać. KWP w Poznaniu stwierdza tak:

Co prawda strona posiada uprawnienia do wykonywania polowania i jest członkiem PZŁ (art. 10 ust. 3 pkt 2 ustawy o broni i amunicji) ale strona nie realizuje celu, dla którego wydano jej pozwolenie na broń, tj. nie wykonuje polowania. Na podstawie tak ustalonych faktów poznańska Policja podaje podstawę prawną:

Wreszcie znamy fakty i znamy prawo. A teraz moje uwagi i prezentacja przepisów ustawy o broni i amunicji.

Sądy administracyjne przed okoliczności faktyczne uzasadniające wydanie pozwolenia na broń rozumieją w istocie ważną przyczynę, tj. te fakty, które pozwalają na wydanie pozwolenia na broń w określonym celu. Inne okoliczności faktyczne są dla pozwolenia na broń w celu sportowym, a inne w celu łowieckim. Można jednak rozumować nieco szerzej i za okoliczności faktyczne uznać wszystko to co trzeba wykazać aby uzyskać pozwolenie na broń. Moim zdaniem nie będzie to błędem.

W tej konkretnej sprawie okoliczności faktyczne uzasadniające wydanie stronie pozwolenia na broń zaistniały przed i w chwili wydania decyzji pozwolenie na broń i zostały opisane w uzasadnieniu decyzji z 2012 roku. Były to dwie okoliczności faktyczne, 1) nie stanowienie zagrożenie zagrożenia dla siebie, porządku i bezpieczeństwa publicznego, oraz 2) ważna przyczyna uzyskania pozwolenia na broń w celu łowieckim, tj. przynależność do PZŁ oraz posiadanie uprawnień do wykonywania polowania. Przynależność od PZŁ nie jest wskazana w ustawie o broni i amunicji jako warunek pozwolenia na broń, a jest wymogiem posiadania uprawnień do wykonywania polowania. Ustawa o broni i amunicji w art. 10 ust. 3 pkt 2 mówi wyłącznie o uprawnieniach do wykonywania polowania jako ważnej przyczynie posiadania broni w celu łowieckim. Jedynie te okoliczności faktyczne stanowiły podstawę wydania pozwolenia na broń w celu łowieckim, co odpowiadało treści przepisów art. 10 ust. 1, art. 10 ust. 3 pkt. 2 oraz art. 15 ustawy o broni i amunicji.

Z uzasadnienia decyzji o cofnięciu pozwolenia na broń nie wynika aby zachodziły wobec strony okoliczności opisane w art. 15, art. 18 ust. 1, art. 18 ust. 5 ustawy o broni i amunicji, określające konkretne okoliczności, które umożliwiają bądź nakazują cofnięcie pozwolenia na broń. W uzasadnieniu decyzji Komendant Wojewódzki Policji w Poznaniu przyznaje, że strona postępowania wciąż spełnia to co ustawa nazywa ważną przyczyną posiadania broni.

Pozwolenie na broń do celów łowieckich uprawnia po pierwsze do nabycia broni, a po drugie do posiadania tej broni. To są dwa zasadnicze uprawnienia, które wynikają z decyzji pozwolenie na broń. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o broni i amunicji broń palną i amunicję do tej broni, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 11, można posiadać na podstawie pozwolenia na broń wydanego przez właściwego komendanta wojewódzkiego Policji. Zgodnie zaś z art. 9 ust. 6 ustawy o broni i amunicji pozwolenie na broń jest wydawane na czas nieokreślony, tj. na czas nieokreślony adresat decyzji uzyskuje uprawnienie do 1) nabycia broni (art. 12 ust. 2 ustawy o broni i amunicji oraz §1 pkt 1 w zw. z treścią załącznika nr 2 do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia z dnia 21 marca 2013 r. w sprawie wzorów legitymacji posiadacza broni, zaświadczenia uprawniającego do nabycia broni, legitymacji osoby dopuszczonej do posiadania broni, świadectwa broni oraz karty rejestracyjnej broni) i uprawnienie do 2) posiadania broni.

Uprawnienie wynikające z decyzji administracyjnej pozwolenie na broń jest bezterminowe, w tym znaczeniu, że bez ograniczenia terminem uprawniony z tytułu decyzji pozwolenie na broń może zrealizować uprawnienie i nabyć broń. Analiza treści załącznika nr 2 do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia z dnia 21 marca 2013 r. w sprawie wzorów legitymacji posiadacza broni, zaświadczenia uprawniającego do nabycia broni, legitymacji osoby dopuszczonej do posiadania broni, świadectwa broni oraz karty rejestracyjnej broni, tj. wzoru zaświadczenia uprawniające do nabycia broni, prowadzi do wniosku, że uprawnienie do nabycia broni jest bezterminowe, tak jak bezterminowej ważności jest zaświadczenie, które uprawnia do nabycia broni.

Wykonywanie polowania nie jest okolicznością faktyczną, która uzasadnia wydanie pozwolenia na broń do celów łowieckich. Okoliczności faktyczne uzasadniające wydanie pozwolenia na broń opisane są w ustawie o broni i amunicji. Zupełnie pobieżna lektura ustawy uniemożliwia wyciągnięcie wniosku, aby wykonywanie polowania czy nabycie broni, były okolicznościami faktycznymi uzasadniającymi wydanie pozwolenie na broń w celu łowieckim. W art. 10 ust. 3 pkt 2 ustawy o broni i amunicji opisana jest ważna przyczyna wydania pozwolenia na broń w celu łowieckim i przepis ten stanowi, że ważną przyczyną do wydania pozwolenia do celów łowieckich jest posiadanie uprawnień do wykonywania polowania, ustalonych na podstawie odrębnych przepisów. Pozostałe okoliczności faktyczne zawierają się w pojęciu nie stanowienia zagrożenia dla samego siebie, porządku i bezpieczeństwa publicznego (art. 10 ust. 1 ustawy o broni i amunicji), która uszczegółowiona jest okolicznościami z art. 15 ustawy.

Komendant Wojewódzki Policji w Poznaniu cofnął pozwolenie na broń uzasadniając to tym, że strona postępowania administracyjnego nie wykonuje polowań, a to wywiódł z faktu, że nie nabyła dotychczas broni palnej w oparciu o pozwolenie na broń. Tym samym KWP w Poznaniu uznało, że w jakimś, bliżej niesprecyzowanym terminie, istniał obowiązek nabycia broni, a niezrealizowanie tego terminu uzasadnia cofnięcie pozwolenia na broń. W uzasadnieniu decyzji pozwolenie na broń z 2012 roku nie wskazano aby termin do nabycia przeze mnie broni był ograniczony limitem czasu, i słusznie albowiem pozwolenie na broń jest prawem bezterminowym, co wskazałem powyżej.

Ustawa o broni i amunicji w art. 18 ust. 1 określa szczegółowe podstawy do cofnięcia pozwolenia na broń, po ziszczeniu opisanych w przepisie stanów faktycznych. Art. 18 ust. 4 stanowi w ogólności o tym, że Właściwy organ Policji może cofnąć pozwolenie na broń, jeżeli ustały okoliczności faktyczne, które stanowiły podstawę do jego wydania. Przy czym mają być to okoliczności, które stanowiły podstawę wydania pozwolenia na broń. To co nie jest opisane w ustawie jako warunek (podstawa, przesłanka, fakt uzasadniający) wydania pozwolenia na broń, nie może być podstawą do jego cofnięcia. W szczególności ustawa nie stanowi, że posiadacz pozwolenia na broń musi realizować cel jaki odpowiada nazwie pozwolenia na broń, które posiada. Pozwolenie na broń w celu oznacza tylko tyle, że uprawniony do nabycia i posiadania broni może (prawo) ale nie musi używać broni w tym celu. W zakresie pozwolenia do celów łowieckich, ustawa o broni i amunicji nie zajmuje się regułami, częstotliwością, czy samym faktem wykonywania polowań. Ustawa o broni i amunicji nie stanowi w żadnym miejscu o tym, że posiadacz pozwolenia na broń w celu łowieckim musi realizować cel, w którym wydane mu zostało pozwolenie na broń, tj. zdaniem organu wykonywać polowanie.

Powyższa sprawa jest kolejnym przykładem tego, jak bardzo organy Policji nie radzą sobie z pozwoleniami na broń. Zdawałoby się zupełnie oczywiste przepisy, a jednak posługując się zaklęciem, które nie zostało wyrażone w prawie “reglamentacyjny charakter ustawy” policyjni eksperci są w stanie wymyślić dowolne podstawy do cofnięcia pozwolenia na broń. Właśnie sprawa jak ta i zapewne wiele, wiele jej podobnych, są doskonałym obrazem, że czym prędzej należy odebrać Policji prawo wydawania pozwoleń na broń.

Takie sprawy niosą zagrożenie dla wszystkich posiadaczy broni. Gdyby ktoś wpadł na pomysł niezrealizowania pozwolenia na broń w innym celu, niech czym prędzej biegnie do sklepu i kupie broń. Komenda Policji w Poznaniu nakazuje posiadanie broni w domu. Ale zaraz, może w tym szaleństwie jest metoda! Może niepotrzebnie krytykuję mądrą komendę Policji w Poznaniu, przecież oni po prostu chcą tego, aby Polacy byli uzbrojeni. Jeżeli to przyświecało KWP w Poznaniu, to gratuluję pomysłu!

Posiadacz pozwolenia na broń nie musi kupować broni, w obawie przed cofnięciem pozwolenia na broń