Czy zmiana unijnej dyrektywy odbiera nam wolność posiadania replik broni rozdzielnego ładowania sprzed 1885 r.?

Poniżej przedstawiam tekst nadesłany przez pana Mieczysława Mazur. Polecam uwadze. Przeczytawszy poniższy tekst uznaję argumenty w podniesione jako niezwykle ważne. Niezwłocznie przekazuję je do posła sprawozdawcy projektu oraz autora projektu ustawy o broni i amunicji. Zapraszam do polemiki i dyskusji. Unijne przepisy są tak skonstruowane, aby nikt nie mógł się zorientować o co w nich chodzi.

 

Ze zdziwieniem przyjmuję fakt, że bardzo niebezpieczne zapisy dyrektywy przeszły przez polską scenę czarnego prochu bez większego odzewu. Co więcej mam pewne obawy, że zapisy regulujące kategorię D, a dokładniej rzecz biorąc definicję broni zabytkowej w projekcie klubu Kukiz’15 ustawy o broni i amunicji są sprzeczne z zapisami znowelizowanej dyrektywy  91/477/EWG i tym samym ulegną modyfikacjom podczas prac w Sejmie i Senacie, które zbliżają się wielkimi krokami.

Na potrzeby tego krótkiego tekstu posłużę się najnowszą wersją dyrektywy 91/477/EWG i zachęcam każdego zainteresowanego do zagłębienia się w ten dokument. W internecie można łatwo trafić na wersje dyrektywy 91/477/EWG sprzed nowelizacji bądź dokumenty zawierające jedynie poprawki dlatego zamieszczam tutaj link do pełnego tekstu przyjętej dyrektywy (http://www.europarl.europa.eu).

Najpierw przedstawię niebezpieczne zapisy, które są dużym zagrożeniem dla obecnych posiadaczy bezpozwoleniowych replik (dyrektywa definiuje je jako reprodukcje; definicja repliki za to jest zupełnie inna)  broni czarnoprochowej rozdzielnego ładowania sprzed 1885 roku, a potem zajmę się kwestią niezgodności projektu K’15 z dyrektywą.

W tym miejscu pragnę zaznaczyć, że wszelakie zewnętrzne teksty bądź fragmentu tekstów prawnych zostają przywołane na mocy prawa cytatu. Tak więc zacznę od krótkiego wprowadzenia dla osób nieznających specyfiki obecnego polskiego rynku broni. Na moment dzisiejszy w naszym kraju jest możliwość zakupu broni czarnoprochowej rozdzielnego ładowania wytworzonej do 1885 roku bądź jej w pełni funkcjonalnych replik (reprodukcji wg EU) bez potrzeby uzyskania pozwolenia. Jedynym wymogiem w przypadku takiej broni jest pełnoletność. Dokumentem ściśle powiązanym z powyższą bronią (ale opcjonalnym) jest Europejska Karta Broni wydawana na żądanie, w której to rejestruje się zgłoszoną sztukę broni czarnoprochowej rozdzielnego ładowania. Dokument ten uprawnia do zakupu prochu czarnego (dymnego) na terenie RP po okazaniu. Ze względu na bezpozwoleniową naturę wspomnianej broni na moment dzisiejszy w naszym kraju jest ona w posiadaniu co najmniej kilkunastu tysięcy obywateli (nie jestem w stanie podać dokładnej liczby sztuk takiej broni gdyż nie wszystkie jej sztuki są zarejestrowane w OKB) i zapisy dyrektywy bezpośrednio będą ich dotyczyć.

Teraz przejdę bezpośrednio do wspomnianych zapisów dyrektywy  91/477/EWG. Powyższa dyrektywa zakłada, że broń zabytkowa pozostanie w dalszej kwestii regulowana przez prawo krajowe, jednakże najnowsza jej nowelizacja włącza już reprodukcje takowej broni (według polskiej legislacji – repliki) pod jej jurysdykcję na podstawie poniższego zapisu:

27) W przypadku gdy państwa członkowskie posiadają krajowe przepisy regulujące broń zabytkową, broń ta nie podlega dyrektywie 91/477/EWG. Reprodukcje broni zabytkowej nie mają jednak takiego samego znaczenia historycznego ani powiązanej z nim wartości i mogą być wykonane przy użyciu nowoczesnych technik, które mogą zwiększyć ich trwałość i dokładność. Dlatego też takie reprodukcje powinny zostać objęte zakresem stosowania dyrektywy 91/477/EWG. Dyrektywa 91/477/EWG nie ma zastosowania do innych rzeczy, takich jak urządzenia do airsoftu, które nie odpowiadają definicji broni palnej i w związku z tym nie są regulowane wspomnianą dyrektywą.

Dodam jeszcze, że według UE replika to zupełnie co innego niż według polskiej legislacji. Wg eu replika to:

(26) Przedmioty, które mają wygląd broni palnej („replika”), lecz zostały wytworzone w sposób uniemożliwiający ich przerobienie tak, aby miotały śrut, kulę lub pocisk w wyniku działania palnego materiału miotającego, nie powinny być objęte zakresem stosowania dyrektywy 91/477/EWG.

Tak więc nasza broń bezpozwoleniowa według dyrektywy staje się (w zależności od rodzaju broni CP) bronią kategorii B lub C. Obecnie jedną z najpopularniejszych bezpozwoleniowych konstrukcji jest Remington 1858 New Army, na którego przykład powołam się w tym momencie. Wspomniany rewolwer na mocy znowelizowanej dyrektywy staje się bronią kategorii B:

(iii) ▌kategoria B otrzymuje brzmienie :” 
„Kategoria B – Broń palna, w przypadku której wymagane jest pozwolenie
1. |Krótka broń palna powtarzalna.|
2. Krótka broń palna jednostrzałowa centralnego zapłonu.
3. Krótka broń palna jednostrzałowa bocznego zapłonu, której całkowita długość nie przekracza 28 cm.
4. Samopowtarzalna długa broń palna, której mechanizm ładujący i komora mogą łącznie pomieścić więcej niż trzy naboje w przypadku broni palnej bocznego zapłonu, a ponad trzy, lecz mniej niż dwanaście nabojów w przypadku broni palnej centralnego zapłonu.
5. Samopowtarzalna krótka broń palna inna niż broń palna wymieniona w kategorii A pkt 7 lit. a).
6. Samopowtarzalna długa broń palna wymieniona w kategorii A pkt 7 lit. b), której mechanizm ładujący i komora nie mogą razem pomieścić więcej niż trzy naboje, w przypadku gdy mechanizm ładujący jest odłączalny lub w przypadku gdy nie jest pewne, czy broni tej nie można przerobić, za pomocą zwykłych narzędzi, na broń, której mechanizm ładujący i komora mogą pomieścić łącznie więcej niż trzy naboje.
7. Powtarzalna i samopowtarzalna długa broń palna z lufą o gładkim przewodzie, której długość nie przekracza 60 cm.
8. Każda broń palna w niniejszej kategorii, która została przerobiona na broń do strzelania ślepymi nabojami, wystrzeliwania substancji drażniących, innych substancji aktywnych lub nabojów pirotechnicznych, lub na broń salutacyjną lub akustyczną.
9. Samopowtarzalna broń palna do użytku cywilnego, która jest podobna do broni z mechanizmami automatycznymi inna niż wymieniona w kategorii A pkt. 6, 7 lub 8.”;

Jest to broń |krótka broń palna powtarzalna| i wymagane jest na nią pozwolenie kategorii B. W tym momencie dotyczy to tysięcy osób, które prawdopodobnie zostaną zmuszone do utylizacji swojej broni bądź uzyskania pozwolenia co może być dla nich kosztowne i problematyczne lub w ogóle niemożliwe (np. ze względu na wiek, stan zdrowia itp)

Warto tutaj uprzedzić, że w poprzedniej wersji dyrektywy funkcjonował zapis wykluczający broń zabytkową i jej reprodukcje z jurysdykcji unijnej:

III. Do celów niniejszego załącznika przedmioty, które odpowiadają definicji broni palnej nie są włączone w zakres tej definicji, jeśli:

a) spowodowano, że są trwale niezdatne do użytku, poprzez zastosowanie procedur technicznych gwarantowanych przez urzędowy organ lub uznaną przez taki organ;

b) służą alarmowaniu, sygnalizowaniu, ratowaniu życia, ubojowi zwierząt lub połowom ryb za pomocą harpuna oraz do celów przemysłowych i technicznych pod warunkiem, że mogą być używane wyłącznie do wymienionych celów;

c) uznane są za broń zabytkową lub reprodukcje takiej broni, w przypadku gdy nie zostały włączone do poprzednich kategorii i podlegają ustawodawstwu krajowemu.

Jednakże w znowelizowanej dyrektywie usunięto zapis wyłączający reprodukcje broni zabytkowej i dodano punkt (27). Biorąc powyższe pod uwagę dochodzę do wniosku, że było to celowe działanie mające na celu znacząco ograniczyć dostęp do tego właśnie rodzaju (jeśli można to tak nazwać) broni  i nie może tutaj być mowy o błędnej interpretacji bądź przeoczeniu i tym samy jestem przekonany, że w trakcie prac legislacyjnych kategoria D projektu klubu Kukiz  ’15 zostanie zmodyfikowana by osiągnąć zgodność z prawem UE  i spowoduje to istotne utrudnienia dla obecnych posiadaczy bezpozwoleniowej broni CP. Poniżej znajduje się znowelizowana wersja powyższego zapisu III:

III „Do celów niniejszego załącznika przedmioty, które odpowiadają definicji „broni palnej” nie są włączone w zakres tej definicji, jeśli:

a) są przeznaczone do alarmowania, sygnalizowania, ratowania życia, uboju zwierząt lub połowów ryb za pomocą harpuna lub do celów przemysłowych lub technicznych, pod warunkiem że mogą być wykorzystywane wyłącznie do zadeklarowanych celów;

b) uznawane są za broń zabytkową, w przypadku gdy nie zostały włączone do kategorii określonych w części II oraz podlegają przepisom krajowym.

powoduje to mniej więcej tyle, że reprodukcje broni zabytkowej nie są w tym miejscu wyłączone i na mocy punktu (27) mają być regulowane przez dyrektywę 91/477/EWG.”

Jak nietrudno zauważyć reprodukcje broni zabytkowej już nie podlegają wyłączeniu spod jurysdykcji dyrektywy i tym samym stają się bronią reglementowaną.

Wstawiam tutaj unijną definicję broni palnej (by rozwiać wątpliwości co do możliwości nieuznawania broni rozdzielnego ładowania przez unię za broń palną):

„broń palna” oznacza każdą przenośną broń lufową, która miota, jest przeznaczona do miotania lub może zostać przerobiona tak, aby miotała śrut, kulę lub pocisk w wyniku działania palnego materiału miotającego, chyba że jest wyłączona z zakresu tej definicji z jednego z powodów wymienionych w załączniku I sekcja III. Broń palna została sklasyfikowana w sekcji II załącznika I.

Jak widać reprodukcje broni czarnoprochowej są bronią palną “z krwi i kości” i nie podlegają wyłączeniu z I sekcji III. czyli podlegają reglamentacji.

Stawia to wszystkich obecnych posiadaczy bezpozwoleniowej broni czarnoprochowej przed możliwością utraty swojej broni bądź wymogiem uzyskania odpowiedniego pozwolenia. W przypadku niemożliwości uzyskania pozwolenia broń zapewne będzie musiała zostać zutylizowana.

Teraz przejdę do niezgodności projektu K’15.

Poniżej znajdują się niezgodne zapisy z prawem UE z powyższego projektu:

4. Do kategorii D zalicza się:
l) broń alarmową, z wyjątkiem samoczynnej;
2) broń zabytkową;
3) broń niezdolną do rażenia celów na odległość;
4) amunicję do broni określonej w pkt l oraz amunicję do broni określonej w pkt 2
w postaci prochu dymnego (czarnego).

problem ze zgodnością z dyrektywą 91/477/EWG dotyczy broni zabytkowej, a dokładniej jej definicji według projektu:

21) broń zabytkowa – broń wytworzoną nie później niż w 1885 roku oraz funkcjonalne repliki i kopie takiej broni, zachowujące jej oryginalny sposób działania; 

Projekt K’15 uznaje zarówno oryginalną broń jak i jej reprodukcję za broń zabytkową, która nie jest objęta reglamentacją kiedy dyrektywa wymaga by reprodukcje wspomnianej broni były objęte reglamentacją.

Bardzo dziękuję za zapoznanie się z moim tekstem, gdyż w tym momencie konieczne jest przygotowanie krajowych zapisów, które mogą ograniczyć szkodliwe zapisy dyrektywy i tym samym pozwolić na zachowanie broni cp przez jej obecnych posiadaczy. Oczywiście według obecnego projektu możemy zachować naszą broń, ale jest tutaj niezgodność z prawem UE i to też pewnie ulegnie zmianie z biegiem czasu. Szczerze powiedziawszy mam już pomysł na jeden taki zapis, który umożliwia utrzymanie obecnie posiadanej broni przez ludzi. Unia wymaga od nas tylko tego by reprodukcje broni zabytkowej były bronią reglamentowaną przez dyrektywę. Proponuję utworzenie dodatkowego rodzaju pozwolenia na broń – pozwolenia podstawowego historycznego, które upoważni posiadacza do posiadania broni z kategorii B z wyłączeniem wszelakiej innej broni niż reprodukcje broni zabytkowej określonej w kat. D. Tym samym zneutralizuje to zapisy punktu (27). Unia tylko w sposób ogólny określa wymagania dla posiadacza pozwolenia więc ja proponuję, by wymagania na uzyskanie pozwolenia podst. historycznego były najniższe z możliwych i by obecni posiadacze broni CP bezpozwoleniowej po jej rejestracji dostawali wspomniane pozwolenie z urzędu.

Tags: , , , , , , ,