Poniżej lista rzeczy, które zostały przemilczane albo wycięte ze wszystkich relacji medialnych, a które znajdują się we wniosku sądowym o nakaz aresztowania podejrzanego:

🔸 Yarand wielokrotnie odwiedzał centrum handlowe, aby upewnić się, że nie napotka zbrojnego oporu. Na terenie kompleksu obowiązuje zakaz noszenia broni i polityka “No firearms”. Yarand pisał do agenta FBI, cytuję:

“Zrobiłem zwiad. Obadałem pasaż i ochrona nie nosi przy sobie broni palnej. Mają tylko gaz pieprzowy. Zaraz mi dupa odpadnie ze śmiechu. Widziałem dokładnie trzech ochroniarzy. Dwóch łazi w parze, a jeden samotnie. Szukałem gliniarza na piętrze w pobliżu kina, ale nikogo nie zauważyłem.”

🔸 Wraz z upływem czasu Yarand odczuwał coraz większą euforię z powodu faktu, że sklep jest strefą wolną od broni. W pewnym momencie napisał do agenta:

“Nic nas nie powstrzyma. Będziemy mogli robić, co nam się tylko podoba. Mają ochronę, ale nie mają broni.”

🔸 Dwa dni po spotkaniu twarzą w twarz z agentem Yarand odkrył, że w centrum handlowym przebywa jednak uzbrojony policjant w mundurze. Absolutnie nie popsuło mu to humoru:

“Po namyśle wpadłem na genialny pomysł, jak pozbyć się gliniarza jeszcze przed rozpoczęciem właściwej akcji. Wejdziemy do sklepu w cywilnych ciuchach i zaatakujemy go znienacka. Dowiemy się, które wejście patroluje i tam go dorwiemy.”

Zdradził też swoje głęboko skrywane fantazje:

“W zasadzie wolałbym, żeby gliniarz rzucił broń i poddał się. Wtedy my polejemy go benzyną i podpalimy.”

Jak widzicie, niedoszły masowy morderca odhaczył tutaj WSZYSTKIE punkty, o których regularnie i do znudzenia wspominają przeciwnicy GFZ:

🔸 świadomie wybrał strefę wolną od broni na cel ataku;
🔸 robił rekonesans przed zamachem, aby przyszpilić ochronę i zapoznać się z ich harmonogramem;
🔸 zaplanował wyeliminowanie umundurowanego policjanta w pierwszej kolejności;

Często to powtarzam: obecność ochroniarza jest lepsza niż jego brak, ale nigdy nie stworzy on takiej przewagi, jaką gwarantuje anonimowość cywila z bronią ukrytą w kaburze pod koszulą. Nie jest wcale rzadkością, że uzbrojeni ochroniarze i policjanci giną w starciu z terrorystami. Łatwo ich zlokalizować (stoją albo patrolują wejścia/wyjścia do/z budynków) i przyciągają uwagę swoim strojem.

Druga sprawa: jak macie okazję, czytajcie oficjalne raporty policyjne, akty oskarżenia czy nakazy aresztowania – pełno w środku detali takich jak zreferowane wyżej. Media nigdy o nich nie informują.

Wreszcie po trzecie: przypadek nastolatka z Teksasu nie jest wyjątkowy. W roku 2016 federalni zgarnęli 21-letniego mieszkańca Michigan, Khalila Abu-Rayyana, który deklarował w mediach społecznościowych poparcie dla Państwa Islamskiego i w hołdzie dla nich planował dokonać masowego morderstwa w jednym z kościołów w Detroit. Oto jak niespełniony sprawca masakry racjonalizował wybór akurat tego konkretnego obiektu:

“Jest to miejsce ogólnodostępne, uczęszcza tam wielu ludzi i NIKT NIE MOŻE WNOSIĆ DO ŚRODKA BRONI PALNEJ. Nagłośniliby mój atak na cały kraj. Wszyscy by się dowiedzieli.”

(źródło hoplofobia.info dfw.cbslocal.com)