Rasistowskie korzenie filozofii kontroli broni. Prawna odmowa posiadania broni do samoobrony stosowana jest tylko wobec niewolników.

Zapisy historyczne dostarczają niezbitych dowodów na to, że tym co leży u podstaw praw kontroli broni jest rasizm – i nie czynią tego w żaden subtelny sposób. Przez większą część amerykańskiej historii kontrola broni była jawnie określana jako metoda utrzymywania czarnych i Latynosów “na swoim miejscu” i uciszania wszelkich obaw białych pojawiających się na tle rasowym. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie krótkiego podsumowania tego niechlubnego sojuszu doktryny kontroli broni oraz rasizmu, jak i wykazanie, że prawa kontroli broni powinny być postrzegane jako “podejrzane idee”, analogicznie do “podejrzanych klasyfikacji” w teorii dyskryminacji, która jest już częścią amerykańskiego systemu prawnego. Rasistowskie prawa dotyczące broni są starsze od Stanów Zjednoczonych. Począwszy od 1751 r. , francuski kodeks karny wymagał od kolonistów z Luizjany, aby zatrzymywali wszystkich czarnych, a w razie potrzeby bili “każdego czarnego noszącego jakąkolwiek potencjalną broń, na przykład drewniany kij”. Jeśli czarny odmówił zatrzymania się na żądanie i był na koniu, kolonista był upoważniony do “strzelania tak aby zabić”. [1] Posiadanie broni palnej przez niewolników było niekiedy koniecznością w społecznościach przygranicznych, jednak nadal uchwalane były prawa które miały na celu zakazanie niewolnikom lub nawet wolnym czarnym posiadania broni palnej, z wyjątkiem bardzo restrykcyjnych i kontrolowanych przypadków. [2] Podobnie w XVI wieku kolonia Nowej Hiszpanii, przerażona czarnymi niewolnikami, zabroniła noszenia broni wszystkim czarnym, bez względu na ich status społeczny. [3]

Podczas rewolucji haitańskiej w 1790 r. ludność niewolnicza z powodzeniem zrzuciła jarzmo narzucone jej przez francuskich panów. Jednak rewolucja ta przerodziła się ostatecznie w wojnę rasową, pogłębiając obawy istniejące we francuskiej kolonii Luizjany, a wśród białych, także w niewolniczych stanach Stanów Zjednoczonych. Kiedy pierwszy urzędnik amerykański przybył do Nowego Orleanu w 1803 r. , aby przejąć tę nową amerykańską własność, plantatorzy starali się rozbroić istniejącą wolną czarną milicję, a jeśli to by się nie udało wykluczyć “wolnych czarnych ze stanowisk, na których musieliby nosić broń”, włączając w to takie niemilitarne funkcje, jak np. łowcy niewolników.

Władze stanowe Nowego Orleanu powstrzymywały białych przed nauczaniem wolnych czarnych szermierki, a następnie, gdy wolni czarni starali się samodzielnie nauczyć władania bronią białą po prostu zabroniły im tej aktywności. [4]

Nic dziwnego, że pierwsze północnoamerykańskie kolonie angielskie, a następnie stany nowej republiki, pozostawały w strachu przed uzbrojonymi czarnymi. Bunty niewolników przeciwko ich właścicielom często przeradzały się w mniej selektywne formy walki rasowej. Postrzeganie, że wolni czarni współczują losowi swoich zniewolonych braci, oraz niebezpieczny przykład, że “Murzyn może być wolny”, również spowodowały, że stany w których istniało niewolnictwo przyjęły prawa mające na celu rozbrojenie wszystkich czarnych, zarówno niewolników jak i wolnych. W przeciwieństwie do ustaw o kontroli broni uchwalonych po wojnie secesyjnej, ustawy wprowadzanie w okresie anabellum były stosowane tylko do czarnych. W Maryland zakazy te posunęły się tak daleko, że zakazano wolnym czarnym posiadania psów bez zezwolenia i upoważniały każdego białego do zabicia nierejestrowanego psa będącego własnością wolnego czarnego. Robiono tak w obawie, że czarni użyją psów jako broni. Stan Mississippi poszedł dalej i zakazał w ogóle posiadania psa przez czarnego człowieka. [5]

Oczywistym jest, że ograniczenia w posiadaniu broni przez niewolników sięgają bardzo daleko w otchłań historii. Podczas gdy restrykcje zbrojne wobec wolnych murzynów wyprzedziły go, restrykcje te drastycznie się nasiliły po buncie Nata Turner’a w 1831 roku, który spowodował, że Południe stawało się coraz bardziej irracjonalne w swoich obawach. [6] Wirginia w odpowiedzi na Turner’s Rebellion zabroniła wolnym czarnym “posiadania lub noszenia karabinów skałkowych jakiegokolwiek rodzaju, broni wojskowej, prochu lub ołowiu. . . ” Uchylono również obowiązujące przepisy, zgodnie z którymi wolni czarni otrzymywali okazjonalnie licencję na posiadanie lub noszenie broni, co uczyniło posiadanie broni przez wolnych czarnych całkowicie nielegalnym.

Jednak jeszcze przed tą akcją legislatura Virginii, w następstwie Buntów Turnera, odkryła iż wolna czarna rodzina posiadała ołowianą strzałę której używała jako odważnika w wadze. Nie mieli prochu ani broni z której można byłoby wystrzelić strzałę, zostało to jednak uznane przez szalony tłum za wystarczający powód do rozpoczęcia dyskusji na temat natychmiastowej egzekucji właściciela. [8] Analogia do obecnej histerii, gdzie w niektórych stanach samo posiadanie amunicji bez licencji na broń palną może prowadzić do aresztowania, wydaje się być oczywista.

Jednym z przykładów rosnącego strachu przed uzbrojonymi czarnymi jest zmiana konstytucji Tennessee z 1834 r. , w której zrewidowano art. XI, 26 Konstytucji Tennessee z 1796 r. : “Że wolni obywatele tego stanu mają prawo do posiadania i noszenia broni dla wspólnej obrony” [9] na: “Że wolni biali obywatele tego stanu mają prawo do posiadania i noszenia broni dla wspólnej obrony”. [10] Nie jest jasne, co mogło być motorem tej zmiany poza krwawym powstaniem Turnera. Rok wcześniej Sąd Najwyższy w Tennessee uznał prawo do noszenia broni za gwarancję indywidualną, ale nie ma w tej decyzji nic co dotyczyłoby kwestii rasy. [11]

Inne decyzje w okresie przed Wojną Secesyjną były jednoznaczne co do znaczenia rasy. W sprawie State vs. Huntly (1843 r. ) Sąd Najwyższy Karoliny Północnej uznał, że na mocy konstytucji Karoliny Północnej istnieje prawo do noszenia broni, o ile broń ta jest noszona w sposób który nie może straszyć ludzi. [12] W następnym roku Sąd Najwyższy Karoliny Północnej podjął jedną z tych decyzji, której pełne znaczenie ujawniło się dopiero po wojnie domowej i uchwaleniu czternastej poprawki.

Ustawa z 1840 r. przewidywała :

że każdy wolny murzyn, mulat lub wolna osoba kolorowa która posiada, nosi przy sobie lub trzyma w domu broń strzelecką, muszkiet, karabin, pistolet, miecz, sztylet lub scyzoryk, winny jest wykroczenia i może zostać o nie oskarżony, chyba że w ciągu roku poprzedzającego noszenie lub posiadanie tej broni uzyska na to pozwolenie od sądu okręgowego. [13]

Elijah Newsom, “wolny czarny człowiek”, został oskarżony w hrabstwie Cumberland w czerwcu 1843 r. o noszenie strzelby bez pozwolenia – w tym samym czasie Sąd Najwyższy Północnej Karoliny orzekał w sprawie Huntly. Newsom został skazany przez ławę przysięgłych, ale sędzia wydał wyrok uniewinniający, a stan odwołał się do Sądu Najwyższego Północnej Karoliny. Adwokat Newsoma argumentował, że ustawa wymagająca od wolnych czarnych uzyskania licencji na “posiadanie i noszenie broni” była naruszeniem zarówno Drugiej Poprawki do konstytucji USA, jak i podobnej gwarancji zawartej w konstytucji Karoliny Północnej, dotyczącej prawa do posiadania i noszenia broni. [14] Sąd Najwyższy Karoliny Północnej odmówił uznania, że Druga Poprawka stanowi ograniczenie prawa stanowego, ale musiał zająć się problemem stanowych gwarancji konstytucyjnych, które zostały wykorzystane w wyroku ws. Huntly’ego rok wcześniej.

Artykuł siedemnasty Konstytucji Karoliny Północnej z 1776 roku stanowił, że naród ma prawo nosić broń w obronie stanu, jako że stałe armie, w czasie pokoju, są niebezpieczne dla wolności, nie powinny one być utrzymywane. Wojsko powinno być utrzymywane w ścisłej podległości względem władzy cywilnej i przez nią zarządzane[15]. Trybunał orzekł: “Nie stwierdzamy, aby akt z 1840 r. był z nim w konflikcie. . . Oskarżony nie jest oskarżony o noszenie broni w obronie stanu, ani nie zabrania mu tego akt z 1840 r. ” [ 16] Ale w sprawie Huntly Trybunał przyznał, że restrykcyjny język “dla obrony stanu” nie wyklucza prawa jednostki. [17] Następnie Trybunał próbował uzasadnić konieczność istnienia tego prawa:

Jego jedynym celem jest zachowanie pokoju i bezpieczeństwa społeczności, przed zakłóceniem poprzez masowe użycie broni palnej lub innej broni o charakterze ofensywnym, przy pospolitych okazjach, przez wolnych kolorowych. Samoobrona jest podstawowym prawem narodu, tak jak i jednostki. [18]

Sąd Najwyższy w Karolinie Północnej również starał się odrzucić ideę, że wolni czarni byli chronieni przez ustawę o ochronie praw obywatelskich zawartą w Konstytucji Karoliny Północnej wskazując, że Konstytucja wyłącza wolnych czarnych z głosowania, a zatem wolni czarni nie są obywatelami. W odróżnieniu od wielu innych konstytucji stanowych, w których prawo do posiadania i noszenia broni jest ograniczone tylko do obywateli, [19] Art. 17 gwarantował to prawo ludziom – i jakby nie patrzeć, trudno było twierdzić, że “wolny kolorowy człowiek”, jak mówi Trybunał, nie jest jednym z “ludu”.

Jest to jedna z tych wielkich ironii losu, kiedy Sąd Najwyższy Karoliny Północnej uznał prawo do noszenia broni w 1843 r. a już rok później ogłosił, że wolni czarni nie zostali w tym uwzględnieni. Z kolei Sąd Najwyższy Georgii uczynił to samo przed końcem lat czterdziestych XIX wieku, ale w 1846r. ten sam sąd stwierdził w sprawie Nunn przeciwko stanowi, że ustawa zakazująca sprzedaży pistoletów i broni białej naruszyła Drugą Poprawkę:

Prawo całego narodu, starszego i młodego, mężczyzn, kobiet i chłopców, a nie tylko milicji, do posiadania i noszenia broni każdego rodzaju, a nie tylko takiej która jest używana przez milicję, nie może być naruszane, ograniczane ani łamane w najmniejszym stopniu; a wszystko to dla osiągnięcia ważnego celu: wychowania i zorganizowania dobrze uregulowanej milicji, tak niezbędnej dla bezpieczeństwa wolnego państwa. Prawo to, pierwotnie należące do naszych przodków a zdeptane przez Karola I i jego dwóch nikczemnych synów i następców, przywrócone przez rewolucję 1688 roku, przekazane tej ziemi wolności przez kolonistów, a w końcu w widoczny sposób włączone do naszej własnej Magna Charta! Naszym zdaniem każde prawo, stanowe czy federalne, zaprzeczające temu jest sprzeczne z Konstytucją i nieważne, jak to prawo jest uzasadniane. Lexington, Concord, Camden, River Raisin, Sandusky, i pola laurowe Nowego Orleanu, proszą wymownie właśnie o taką interpretację! [20]

Wreszcie, po tym peanie wolności – w stanie w którym duża część ludności pozostawała w niewoli, a prawo zabraniało jej posiadania broni jakiegokolwiek rodzaju – Trybunał określił obowiązujące granice praw ograniczających noszenie broni:

Uważamy więc, że na tyle, na ile ustawa z 1837 r. stara się stłumić praktykę noszenia pewnych rodzajów broni w ukryciu, na tyle jest ona ważna, że nie pozbawia obywatela jego naturalnego prawa do samoobrony, ani konstytucyjnego prawa do posiadania i noszenia broni. Ale to, co zawiera zakaz noszenia broni w sposób jawny, jest sprzeczne z konstytucją i nieważne… [21]

Tu pojawia się słowo „obywatel”. Na przestrzeni jednej strony tekstu Trybunał przeszedł od “prawa wszystkich ludzi, starych i młodych, mężczyzn, kobiet i chłopców” do znacznie węższego prawa “obywatela”. Motywacja do tego nagłego zawężenia prawa pojawiła się dwa lata później.

Wyrok w sprawie Cooper i Worsham vs. Savannah (1848) nie była zasadniczo prawem do posiadania i noszenia broni. W 1839 roku, miasto Savannah w Georgii, podjęło aktywność “aby zapobiec wzrostowi liczby wolnych kolorowych osób w naszym mieście”i ustanowiło podatek w wysokości 100 dolarów rocznie dla wolnych czarnych przenoszących się do Savannah z innych części Georgii. Samuel Cooper i Hamilton Worsham, dwóch “wolnych kolorowych”, zostało skazanych za niepłacenie podatku i trafiło do więzienia. Adwokat Coopera i Worshama argumentował, że rozporządzenie ustanawiające podatek jest wadliwe w wielu technicznych dziedzinach; najbardziej interesujące jest dla nas stwierdzenie, że “w Georgii, wolni ludzie koloru mają konstytucyjne prawa…”. Adwokat Coopera i Worshama argumentował, że prawa te obejmują akt Habeas Corpus, prawo do posiadania nieruchomości, do bycia “opodatkowanym”oraz “pozywania i bycia pozwanym” i przytoczył szereg precedensów w prawie stanowym w obronie swojego stanowiska. [23]

Sędzia Warner przedstawił opinię Trybunału, z których większość nie ma znaczenia dla prawa do posiadania i noszenia broni, ale jedna część pokazuje podstawowy związek między obywatelstwem, bronią i wyborami oraz dlaczego przepisy dotyczące kontroli broni były istotną częścią definicji czarnych jako “nieobywateli”: “Wolni ludzie koloru nigdy nie byli tu uznawani za obywateli; nie mają prawa nosić broni, głosować na członków władzy ustawodawczej, ani sprawować żadnych funkcji cywilnych”. Sąd Najwyższy Georgii zgodził się, że decyzja o uwięzieniu Coopera i Worshama za brak zapłaty jest niezgodna z prawem i nakazał ich uwolnienie. Z uzasadnienia Sądu wynikało jednak jasno, że odważne słowa ze sprawy Nunn przeciwko państwu (1846) o “prawie ludu” tak naprawdę dotyczą tylko białych ludzi.

Podczas gdy wewnętrzna część Południa żyła w wielkim strachu przed uzbrojonymi czarnymi, w części przygranicznej obawy przed atakami Indian często wymuszały złagodzenie tych zasad. Kentucky Comprehensive Act z 1798 r. zezwolił niewolnikom i wolnym czarnym na plantacjach przygranicznych “na przechowywanie i używanie broni, prochu, strzał, broni ofensywnej i defensywnej”. Jednak w przeciwieństwie do białych, wolni czarni i niewolnicy musieli posiadać licencję na noszenie broni. [25]

Konieczność noszenia przez czarnych broni do samoobrony obejmowała nie tylko problem ataku ze strony Indian, czy zwykłych ataków kryminalnych które mogą dotyczyć każdego, ale także dodatkowe niebezpieczeństwo polegające na tym, że wolni czarni mogą zostać pojmani i odsprzedani do niewoli. Szereg stanów, w tym Ohio, Indiana, Illinois, Michigan i Wisconsin, przyjęło prawa zakazujące porywania wolnych murzynów w obawie, że federalne prawo o zbiegłych niewolnikach zostanie w tym wypadku wykorzystane jako pretekst do ponownego ich zniewolenia. [27]

Nastały w 1865r. koniec niewolnictwa nie wyeliminował problemów rasistowskich praw kontroli broni. Rozliczne Czarne Prawa przyjęte po wojnie secesyjnej wymagały od czarnych uzyskiwania licencji na noszenie lub posiadanie broni palnej lub noży myśliwskich. Tematy te są na tyle dobrze znane, że traktuje o nich każde w miarę kompletne opracowanie historyczne dotyczące okresu Odbudowy. Te restrykcyjne przepisy dotyczące broni odegrały rolę w staraniach republikanów o ratyfikację czternastej poprawki. Zasiadający w Kongresie republikanie najwyraźniej uważali, że nocnym jeźdźcom trudno będzie terroryzować ofiary które będą miały możliwość odpowiedzenia ogniem. [28] Wydaje się jednak, że wymóg równego traktowania przez prawo czarnych i białych doprowadził do przyjęcia na Południu restrykcyjnych ustaw o broni palnej, które były równe dla wszystkich w literze prawa, ale nierówno egzekwowane. Oczywiste jest, że ustawy o włóczęgostwie przyjęte mniej więcej w tym samym czasie, w 1866 roku, miały być wykorzystywane głównie przeciwko czarnym, mimo że ich język był neutralny rasowo. [29]

Dawne stany Konfederacji, z których wiele uznało prawo do jawnego noszenia broni już przed wojną domową, nabrały nagle wielkich chęci do przekwalifikowania tego prawa. Szczególnie absurdalnym przykładem, który zawiera mocne dowody na rasistowskie intencje stojące za prawami kontroli broni, jest Teksas.

W sprawie Cockrum v. State (1859) Sąd Najwyższy Teksasu uznał, że istnieje prawo do noszenia broni do obrony i że prawo to jest chronione zarówno na mocy Drugiej Poprawki, jak i sekcji 13 teksańskiej ustawy o prawach. Zewnętrzną granicą uprawnień stanu (w tym przypadku usiłującego zniechęcić do noszenia maczet) było to, że można było występować o zwiększoną karę za zabójstwa popełnione z użyciem maczety. W 1872 r. Sąd Najwyższy Teksasu zaprzeczył jednak istnieniu prawa do noszenia jakiejkolwiek broni w obronie własnej na mocy konstytucji stanowych lub federalnych – i nie próbował wyjaśnić ani uzasadnić dlaczego wyrok wydany w sprawie Cockrum przestał obowiązywać. [31]

Co spowodowało tę dramatyczną zmianę? Poniższy fragment uzasadnienia tego wyroku- tak obraźliwy, że nikt nie ośmieliłby się dziś podjąć takiego argumentu – rzuca nieco światła na rasizm, który najwyraźniej spowodował tę nagłą zmianę perspektywy:

Rozważane prawo zostało zaatakowane na tej podstawie, że było ono sprzeczne z porządkiem publicznym i pozbawiło ludność niezbędnych środków samoobrony. Prawo to było nowością wobec zwyczajów ludu, który nie chciał się spokojnie temu prawu podporządkować. Nie będziemy stwierdzać, do jakiego stopnia wczesne zwyczaje narodu tego państwa powinny być respektowane i przyjmowane, oraz w którym miejscu mogą stać w sprzeczności z ideami inteligentnych i dobrze myślących ustawodawców. Część naszego systemu praw, jak również naszej moralności publicznej, wywodzi się z ludu który jest najprawdopodobniej najbardziej osobliwy spośród wszystkich innych w historii i wywodzi się ze swojego własnego systemu. Hiszpania, w różnych okresach świata, była zdominowana przez Kartagińczyków, Rzymian, Wandali, Snovi, Allani, Wizygotów i Arabów; i do dziś w hiszpańskich kodeksach znajdują się ślady praw i zwyczajów każdego z tych narodów, które w żaden sposób nie mogą być porównywane z solidną filozofią i czystą moralnością stanowionego tutaj prawa. [32]

Ta konkretna decyzja jest bardziej jednoznaczna niż większość motywów które za nią stoją. Na całym Południu w tym okresie istniały precedensy, które uznawały prawo do jawnego noszenia broni na mocy stanowych przepisów konstytucyjnych, ale prawa te były również zawężane lub po prostu ignorowane.

Rozumowanie które doprowadziło do tych zmian, nie było również obce dla sędziów z Północy. W 1920 r. Sąd Najwyższy w Ohio podtrzymał wyrok skazujący Meksykanina za ukrywanie pistoletu w swoim własnym łóżku kiedy ten spał. Sędzia Wanamaker bronił tego absurdu w swoim oburzającym zdaniu odrębnym i skrytykował precedensy:

Pragnę zwrócić szczególną uwagę na niektóre z cytowanych tutaj prawnych instancji, orzeczenia Sądu Najwyższego z Alabamy, Georgii, Arkansas, Kentucky oraz jedno lub dwa orzeczenia sądów niższej instancji z Nowego Jorku, które są wydawane na poparcie doktryn podtrzymywanych przez ten sąd. Południowe stany w dużej mierze dostarczyły precedensów. Należy tylko zauważyć, że tamtejsze podejście do kwestii rasowych niezwykle wzmogło decydujący cel, jakim jest całkowite rozbrojenie Murzynów, a polityka ta jest widoczna po przeczytaniu ich opinii. [33]

Choć nie ma to znaczenia dla kwestii rasizmu, ostatnie akapity Sędziego Wanamakera dobrze oddają zgryźliwość i inteligencję tego prawnika, który niestety miał przewagę liczebną w ławie przysięgłych:

Uważam, że prawa stanu Ohio powinny być tak stosowane i tak interpretowane, aby faworyzować ludzi przestrzegających prawa, a nie tych którzy to prawo naruszają. Jeśli ta decyzja stanie się prawem stanu Ohio, to bardzo duży odsetek dobrych ludzi w Ohio stanie się przestępcami, ponieważ codziennie popełniać oni będą czyny przestępcze, mając tę broń ukrytą we własnych domach dla własnej obrony. Jedyną bezpieczną drogą, którą mogą podążać, zamiast mieć broń ukrytą przy sobie lub na sobie, lub pod poduszką w nocy, jest powieszenie rewolweru na ścianie i umieszczenie pod nim dużej tabliczki z wypisanymi na niej słowami:

“Sąd Najwyższy w Ohio orzekł, że przestępstwem jest posiadanie ukrytej broni w domu, nawet w łóżku lub pryczy, broń ta jest zawieszona na ścianie, abyście mogli ją zobaczyć, i zanim popełni pan włamanie lub napaść, proszę, panie włamywaczu, daj mi dobyć mojej broni”. [34]

Istnieją inne przykłady niezwykłej szczerości ze strony stanowych sądów najwyższych w tej kwestii, z których najlepszym jest prawdopodobnie wyrok Sędziego Sądu Najwyższego Florydy Buforda w sprawie Watson v. Stone (1941), w której wyrok skazujący za posiadanie pistoletu bez zezwolenia został uchylony, ponieważ pistolet ten znajdował się w samochodzie w schowku:

Sędzia Buford pisał:


Wiem coś o historii tej ustawy. Pierwotna ustawa z 1893 r. została uchwalona, gdy w tym stanie nastąpił wielki napływ murzynów z przeznaczeniem do pracy w przemyśle drzewnym. Ten sam warunek istniał, gdy w 1901 r. znowelizowano ustawę w celu rozbrojenia murzynów, a tym samym zmniejszenia liczby bezprawnych zabójstw które występowały w obozach pracy. Oraz zapewnienia białym mieszkańcom słabo zaludnionych terenów lepszego poczucia bezpieczeństwa. Ustawa nigdy nie miała być stosowana w odniesieniu do ludności białej i w praktyce nigdy nie była tak stosowana. [35]

Teraźniejszość to nie rok 1893, a kiedy zwolennicy restrykcyjnej kontroli broni zarzekają się, że ich motywacje są neutralne rasowo mogą nawet czasem mówić prawdę. Niemniej jednak istnieje kilka dość interesujących pytań, które należałoby zadać. Najbardziej oczywiste pytanie brzmi: “Dlaczego szef policji lub szeryf miałby wykazywać jakąkolwiek uznaniowość w wydawaniu pozwoleń na ukryte noszenie broni?”. W Kalifornii, gdzie zwolennicy broni są w mniejszości, władza stanowa przyznała, że zdecydowana większość zezwoleń na ukryte noszenie broni palnej jest wydawane białym mężczyznom. Nawet jeśli jawny rasizm nie jest problemem, urzędnik może po prostu mieć więcej empatii dla wnioskodawcy o podobnym pochodzeniu kulturowym, a co za tym idzie, być w stanie lepiej odnieść się do jego obaw. Jak stwierdziła moja żona,kiedy składaliśmy wniosek o pozwolenie na ukryte noszenie broni\: “gdyby więcej komendantów policji było kobietami, o wiele więcej kobiet dostałoby pozwolenie i byłoby w stanie bronić się przed gwałcicielami” [36].

Dzisiejsi zwolennicy kontroli broni nie są tak głupi by otwarcie promować rasistowskie prawa, więc można zadać sobie pytanie, jakie znaczenie ma rasistowska przeszłość praw dotyczących kontroli broni. Jedną z obaw jest to, że motywacje do rozbrajania czarnych w przeszłości naprawdę nie różnią się tak bardzo od motywacji do rozbrajania przestrzegających prawa obywateli dzisiaj. W ubiegłym stuleciu oficjalna retoryka popierająca te prawa była taka, że “oni” byli zbyt gwałtowni i zbyt nieufni, by można było im pozwolić na posiadanie broni. Dziś ta sama elitarna retoryka traktuje praworządnych Amerykanów w ten sam sposób. Rząd musi dawać wskazówki tym dziecięcym stworzeniom aby te nie zrobiły sobie krzywdy. W XIX wieku, choć nigdy otwarcie tego nie przyznano, jednym z celów rozbrojenia czarnych było skłonienie ich do zaakceptowania różnych form ucisku ekonomicznego, w tym systemu dzierżawy ziemi uprawnej. W systemie takim wolni czarni zostali w zasadzie zredukowani do stanu ekonomicznego przewyższającego tylko nieznacznie status niewolnika.

W XVII wieku arystokratyczna struktura władzy pokutująca w kolonialnej Wirginii stanęła przed podobnym wyzwaniem rzuconym ze strony białej klasy niższej. Ubodzy biali mieli pretensje do tego, jak ludzie którzy kontrolowali rząd wykorzystywali posiadaną władzę do koncentracji bogactwa w rękach niewielkiej części społeczeństwa. Bogaci, korzystając z rządowych przywilejów, najchętniej rozbroiliby biednych białych gdyby tylko mogli, ale zagrożenie atakiem zarówno Indian jak i piratów uczyniło to niepraktycznym. Dlatego wszyscy biali ludzie “byli uzbrojeni i musieli być uzbrojeni…”. Zamiast tego czarni, którzy mieli słabo zdefiniowany status społeczny lawirujący między sługą a niewolnikiem, zostali zredukowani do dziedzicznego niewolnictwa, tak aby biedni biali mogli czuć się ekonomicznie uprzywilejowani, a klasa wyższa nie musiała rezygnować ze swoich przywilejów. [37]

Dziś, siły które dążą do kontroli nad bronią wydają się być mocno sprzymierzone z tymi frakcjami politycznymi, które są zaangażowane w dramatyczny wzrost opodatkowania klasy średniej. Podczas gdy porównywanie pobierania wyższych podatków od klasy średniej do sprowadzania cierpienia, pozbawiania możliwości działania lub niewolnictwa byłoby przesadą, to analogia z rozbrajaniem tych których się chce, poprzez postawienie ich w niekorzystnej sytuacji ekonomicznej, wydaje się być już znacznie bardziej widoczna.

Inną kwestią do rozważenia jest to, że w amerykańskim systemie prawnym niektóre stosowane przez rząd klasyfikacje dyskryminacji są uznawane za konstytucyjnie podejrzane, a te “klasyfikacje podejrzane” (zwykle ze względu na rasę i religię) trafiają do sądu z silnym domniemaniem niekonstytucyjności . Powodem tych “podejrzanych klasyfikacji” jest długa historia stosowanie przez władzę dyskryminacji opartej na tych klasyfikacjach oraz fakt, że klasyfikacje te często naruszają prawa podstawowe. [38]

Kontrola nad bronią była historycznie narzędziem rasizmu i wiązała się z rasistowskim nastawieniem do przemocy wobec czarnych. Podobnie, wiele praw dotyczących kontroli broni narusza najbardziej fundamentalne prawo jakim jest prawo do samoobrony. Rasizm jest tak ściśle związany z historią kontroli broni w Ameryce, że wszelkie zapędy władzy w tym zakresie skierowane do praworządnych obywateli powinny być traktowane jako “podejrzane idee”, a sądy przy weryfikacji konstytucyjności ustaw o kontroli broni powinny stosować takie same wymagające standardy, jakie stosowane są w odniesieniu do praw które mogą dyskryminować ze względu na rasę.

Clayton E. Cramer (njiat.com)

Clayton E. Cramer jest amerykańskim historykiem, pisarzem, miłośnikiem broni i inżynierem oprogramowania. Odegrał ważną rolę w dokumentowaniu błędów w książce „Arming America” Michaela A. Bellesilesa, której to publikacji udowodniono później, że jest oparta na nieprawdziwych badaniach.

Publikacje Claytona Cramera przytaczane były również w uzasadnieniu wyroku w sławnej sprawie sądowej District of Columbia v. Heller.

Clayton_Cramer – Wikipedia

Źródła :

1. Thomas N. Ingersoll, “Free Blacks in a Slave Society: New Orleans, 1718-1812”, _William and Marry Quarterly_, 48:2 [April, 1991], 178-79.

2. Daniel H. Usner, Jr., _Indians, Settlers, & Slaves in a Frontier Exchange Economy: The Lower Mississippi Valley Before 1783_, (Chapel Hill, N.C.: University of North Carolina Press, 1992), 139, 165, 187.

3. Michael C. Meyer and William L. Sherman, _The Course of Mexican History_, 4th ed., (New York, Oxford University Press: 1991), 216.

4. Ingersoll, 192-200. Benjamin Quarles, _The Negro in the Making of America_, 3rd ed., (New York, Macmillan Publishing: 1987), 81.

5. Theodore Brantner Wilson, _The Black Codes of the South_ (University of Alabama Press: 1965), 26-30.

6. Stanley Elkins, _Slavery_, (Chicago, University of Chicago Press: 1968), 220.

7. Eric Foner, ed., _Nat Turner_, (Englewood Cliffs, N.J., Prentice-Hall: 1971), 115.

8. Harriet Jacobs [Linda Brant], _Incidents in the Life of a Slave Girl_, (Boston: 1861), in Henry Louis Gates, Jr., ed., _The Classic Slave Narratives_, (New York, Penguin Books: 1987), 395-396.

9. Francis Newton Thorpe, _The Federal and State Constitutions, Colonial Charters, and Other Organic Laws of the States, Territories, and Colonies Now or Heretofore Forming The United States of America_, (Washington, Government Printing Office: 1909), reprinted (Grosse Pointe, Mich., Scholarly Press: n.d.), 6:3424.

10. Thorpe, 6:3428.

11. Simpson v. State, 5 Yerg. 356 (Tenn. 1833).

12. State v. Huntly, 3 Iredell 418, 422, 423 (N.C. 1843).

13. State v. Newsom, 5 Iredell 181, 27 N.C. 250 (1844).

14. State v. Newsom, 5 Iredell 181, 27 N.C. 250, 251 (1844).

15. Thorpe, 5:2788.

16. State v. Newsom, 5 Iredell 181, 27 N.C. 250, 254 (1844).

17. State v. Huntly, 3 Iredell 418, 422 (N.C. 1843).

18. State v. Newsom, 5 Iredell 181, 27 N.C. 250, 254 (1844).

19. Early state constitutions limiting the right to bear arms to citizens: Connecticut (1818), Kentucky (1792 & 1799), Maine (1819), Mississippi (1817), Pennsylvania (1790 — but not the 1776 constitution), Republic of Texas (1838), State of Texas (1845).

20. Nunn v. State, 1 Ga. 243, 250, 251 (1846).

21. Nunn v. State, 1 Ga. 243, 250, 251 (1846).

22. Cooper and Worsham v. Savannah, 4 Ga. 68, 69 (1848).

23. Cooper and Worsham v. Savannah, 4 Ga. 68, 70, 71 (1848).

24. Cooper and Worsham v. Savannah, 4 Ga. 68, 72 (1848).

25. Juliet E. K. Walker, _Free Frank: A Black Pioneer on the Antebellum Frontier_, (Lexington, KY, University Press of Kentucky: 1983), 21. This is an inspiring biography of a slave who, through hard work moonlighting in the production of saltpeter (a basic ingredient of black powder) and land surveying, saved enough money to buy his wife, himself, and eventually all of his children and grandchildren out of slavery — while fighting against oppressive laws and vigorous racism. Most impressive of all, is that he did it without ever learning to read or write.

26. Walker, 73.

27. Stephen Middleton, _The Black Laws in the Old Northwest: A Documentary History_, (Westport, Conn., Greenwood Press: 1993), 27-32, 227-240, 309-314, 353-357, 403-404.

28. Michael Les Benedict, _The Fruits of Victory: Alternatives to Restoring the Union_, 1865-1877, (New York, J.B. Lippincott Co.: 1975), 87. Francis L. Broderick, _Reconstruction and the American Negro, 1865-1900_, (London, Macmillan Co.: 1969), 21. Dan T. Carter, _When The War Was Over: The Failure of Self-Reconstruction in the South, 1865- 1867_, (Baton Rouge, Louisiana State University Press: 1985), 219-221. Eric Foner, _Reconstruction_, (New York, Harper & Row: 1988), 258-259.

29. Foner, _Reconstruction_, 200-201.

30. Cockrum v. State, 24 Tex. 394, 401, 402, 403 (1859).

31. English v. State, 35 Tex. 473, 475 (1872).

32. English v. State, 35 Tex. 473, 479, 480 (1872).

33. State v. Nieto, 101 Ohio St. 409, 430, 130 N.E. 663 (1920).

34. State v. Nieto, 101 Ohio St. 409, 436, 130 N.E. 663 (1920).

35. Watson v. Stone, 4 So.2d 700, 703 (Fla. 1941).

36. Assembly Office of Research, _Smoking Gun: The Case For Concealed Weapon Permit Reform_, (Sacramento, State of California: 1986), 5.

37. Edmund S. Morgan, “Slavery and Freedom: The American Paradox,” in Stanley N. Katz, John M. Murrin, and Douglas Greenberg, ed., _Colonial America: Essays in Politics and Social Development_, 4th ed., (New York: McGraw-Hill, Inc, 1993), 280.

38. Thomas G. Walker, “Suspect Classifications”, _Oxford Companion to the Supreme Court of the United States_, (New York, Oxford University Press: 1992), 848.

Tags: , , , ,