Wyrok w sprawie Bruen – ‘NIE’ dla rządowego wymysłu, czyli istotnego powodu posiadania broni.

Druga Poprawka:

Dobrze uregulowana Milicja jest niezbędna dla bezpieczeństwa wolnego państwa,
prawo ludu do posiadania i noszenia broni nie może być naruszone.

W 2022 r. SCOTUS w sprawie New York State Rifle & Pistol Association vs. Bruen rozpatrywał konstytucyjność części nowojorskiego systemu przyznawania licencji na noszenie broni krótkiej, odnoszącego się do wydawania pozwoleń na ukryte noszenie broni w celu samoobrony. Prawo będące przedmiotem sprawy generalnie wymagało od mieszkańca Nowego Jorku, który chciał posiadać broń palną w miejscu publicznym, uzyskania licencji “carry” upoważniającej do ukrytego noszenia broni, która zazwyczaj wymagała od ubiegającego się o licencję wykazania “uzasadnionego powodu” dla noszenia broni, niezwiązanego z konkretnymi celami, takimi jak polowanie czy strzelectwo sportowe. Chodzi o “specjalną potrzebę samoobrony odróżniającą się od potrzeby ogółu społeczności”.

Sąd niższej instancji w sprawie Bruen podtrzymał zakwestionowane przepisy w oparciu o dwuetapowe dochodzenie, ale Sąd Najwyższy uchylił ten wyrok stosunkiem głosów 6-3. Opinia większości, której autorem był sędzia Thomas, rozpoczęła się od omówienia właściwego standardu kwestionowania Drugiej Poprawki w odniesieniu do przepisów dotyczących broni palnej i odrzuciła dwuetapowe ramy, które “łączą historię z kontrolą pośrednią”. Zdaniem większości, dwuetapowe podejście było niezgodne z Hellerem, który skupiał się na samym tekście oraz historii i “nie odwoływał się do żadnego testu środków-celów, takiego jak kontrola ścisła lub pośrednia”:

Kiedy tekst Drugiej Poprawki dotyczy zachowania jednostki, Konstytucja zakłada, że chroni to zachowanie. Rząd musi w wyniku tego uzasadnić wprowadzaną regulację poprzez wykazanie, że jest ona zgodna z historyczną tradycją narodu w zakresie regulacji dotyczących broni palnej. Tylko wtedy sąd może stwierdzić, że zachowanie jednostki nie mieści się w "bezwarunkowym nakazie Drugiej Poprawki".

Przechodząc do pierwszego pytania w analizie – czy tekst Drugiej Poprawki obejmuje przedmiotowe zachowanie – większość opinii stwierdziła, że tak, ponieważ słowo “nosić” w tekście “w naturalny sposób obejmuje publiczne noszenie” oraz prawo do ‘noszenia’ broni w miejscach publicznych w celu samoobrony “.

W odniesieniu do kolejnej kwestii zgodności z “historyczną tradycją regulacji dotyczących broni palnej”, opinia większości dostarczyła dalszych wskazówek, jak przeprowadzić analizę, przyznając, że “wyzwania regulacyjne stawiane dziś przez broń palną nie zawsze są takie same jak te, które funkcjonowały za czasów Założycieli w 1791 r. lub w pokoleniu rekonstrukcji w 1868 r.” Z tego powodu większość wyjaśniła, że analiza historyczna współczesnych przepisów dotyczących broni palnej może wymagać rozumowania przez analogię, aby określić, czy historyczne i współczesne przepisy dotyczące broni palnej są “odpowiednio zbieżne”.

W odniesieniu do tego, jak określić, co kwalifikuje się jako odpowiednio zbieżne, większość określiła “co najmniej dwie miary: jak i dlaczego przepisy obciążają prawo praworządnego obywatela do uzbrojonej samoobrony “. Jako przykład współczesnych przepisów, które mogłyby przejść przez analogię historyczną, większość opinii wskazała przepisy zakazujące broni palnej we “wrażliwych lokalizacjach”, takich jak szkoły lub budynki rządowe, chociaż większość odrzuciła tezę, że definicja “wrażliwych lokalizacji” może być stosowana tak szeroko, aby objąć nią “wszystkie miejsca zgromadzeń publicznych, które nie są odizolowane od organów ścigania “.

W opinii większościowej, Sąd przedstawił dalsze wskazówki dotyczące tego, jaki rodzaj dowodów historycznych byłby najbardziej wartościowy, przestrzegając między innymi przed zbytnim wczytywaniem się we wczesne prawo angielskie, które niekoniecznie “było stosowane jako źródło prawa naszych Założycieli”, lub przypisywaniem zbyt dużego znaczenia historii po uchwaleniu ustawy zasadniczej, przynajmniej w przypadku gdy historia ta jest niezgodna z pierwotnym znaczeniem tekstu konstytucji. Większość odmówiła wypowiedzenia się na temat tego, czy dominujące historyczne rozumienie dla celów analitycznych powinno być przypisane do momentu przyjęcia Drugiej Poprawki w 1791 r., czy też do momentu ratyfikacji Czternastej Poprawki w 1868 r., ponieważ opinia większości zawierała wniosek, że publiczne rozumienie celów w odniesieniu do publicznego noszenia broni było takie samo w obu tych momentach.

Po ustaleniu ram i wytycznych, większość opinii przeszła do analizy historycznej, oceniając, czy różnorodne przepisy z Anglii i Stanów Zjednoczonych przedstawione przez pozwanych spełniają wymóg wykazania, że przepisy nowojorskie są zgodne z historyczną tradycją kraju w zakresie regulacji dotyczących broni palnej.

Ostatecznie większość stwierdziła, że respondenci nie sprostali ciężarowi “zidentyfikowania amerykańskiej tradycji usprawiedliwiającej stanowy wymóg podania istotnej przyczyny posiadania broni”. Przyznając, że historia odzwierciedlała ograniczenia w publicznym noszeniu broni, które określały “intencje, dla których można było nosić broń, sposób, w jaki można było nosić broń” lub szczególne okoliczności, “w których nie można było nosić broni”, większość stwierdziła, że “amerykańskie rządy po prostu nie zakazały szeroko publicznego noszenia powszechnie używanej broni palnej do obrony osobistej” lub nie uzależniły publicznego noszenia broni od wykazania jakiejś specjalnej potrzeby. Kilka historycznych praw w tym zakresie, było, według opinii, “późnymi wyjątkami “.

Sędzia Alito przyłączył się do większościowej opinii Trybunału w całości, ale napisał zdanie odrębne, w którym odniósł się przede wszystkim do kwestii poruszonych przez dysydentów. Alito podkreślił w swoim concurrence, że opinia większościowa nie narusza wyroków w sprawie Heller lub McDonald i nie mówi nic o tym, komu można zabronić posiadania broni palnej, jakie rodzaje broni mogą być posiadane lub jakie trzeba spełnić wymagania dotyczące zakupu broni palnej. Sędzia Kavanaugh, do którego dołączył sędzia Roberts, zgodził się, że nowojorski system licencjonowania naruszył Drugą Poprawkę, ale odrębnie podkreślił, że decyzja Sądu nie zabrania stanom nakładania wymogów licencyjnych na publiczne noszenie broni w oparciu o obiektywne kryteria, tak długo, jak stawiane wymagania “nie przyznają otwartej uznaniowości urzędnikom i nie wymagają wykazania jakiejś specjalnej potrzeby poza samoobroną.” Sędzie Kavanaugh, cytując z Heller, powtórzył, że prawo do Drugiej Poprawki nie jest nieograniczone i może dopuszczać wiele rodzajów regulacji dotyczących broni. Sędzia Barrett napisała concurrence, aby podkreślić dwie otwarte kwestie metodologiczne dotyczące roli praktyki po ratyfikacji 2A w badaniach historycznych oraz tego, czy właściwym rokiem odniesienia powinien być rok 1791 czy 1868. Podkreśliła ona, że obie kwestie nie są konieczne do rozstrzygnięcia w obecnej sprawie, ale mogą mieć znaczenie w przyszłości.

Sędzia Breyer napisał zdanie odrębne, do którego przyłączyli się sędziowie Kagan i Sotomayor. Sprzeciwiał się on rozstrzyganiu sprawy na podstawie pism procesowych bez dokumentacji dowodowej dotyczącej faktycznego stosowania nowojorskiego standardu. Co bardziej zasadnicze, sędzia Breyer nie zgadzał się ze “sztywnym podejściem opartym wyłącznie na historii” reprezentowanym przez większość, które, jak twierdził, niepotrzebnie zaburzyło konsensus w amerykańskich sądach apelacyjnych, źle odczytało uzasadnienie w Heller i postawiło Drugą Poprawkę na innej stopie niż inne prawa konstytucyjne. Breyer określił również podejście skoncentrowane na historii jako “głęboko niepraktyczne”, ponieważ nakładało ono na sędziów bez wiedzy historycznej – a także na sądy bez potrzebnych zasobów – zadanie oceniania historii, rodziło wiele trudnych do rozwiązania pytań o to, jaką historię należy brać pod uwagę i jak ją ważyć, a także “często nie dawało jasnych odpowiedzi na trudne pytania”, dając jednocześnie sędziom “szerokie narzędzia do wybierania sobie sojuszników z panteonu historii “. Większość znalazła bowiem powody, aby zdyskontować siłę perswazyjną licznych historycznych regulacji podobnych do nowojorskiej, które zdawały się spełniać test “analogicznego rozumowania” Sądu.

Constitution Annotated (constitution.congress.gov)

tłumaczył MR

Tags: , , , ,