Ograniczenia w posiadaniu broni przed rokiem 1900.

• Autor: Maciej Rozwadowski
• 27 marca 2023
• Brak komentarzy

Czy przed 1900 rokiem istniała w Ameryce prawna praktyka zakazywania posiadania poszczególnych rodzajów broni? Tak, ale jest ona bardzo krótka. O wiele bardziej powszechną polityką w przypadku kontrowersyjnej broni, takiej jak maczety czy broń krótka, był zakaz jej ukrytego noszenia, ograniczenie sprzedaży nieletnim lub nakładanie dodatkowych kar za użycie ich w przestępstwach.

Mój współautor, Joseph Greenlee i ja wyjaśniamy to wszystko w 165-stronicowym artykule The History of Bans on Types of Arms Before 1900.

Oto streszczenie:

Artykuł ten analizuje wszystkie amerykańskie prawa stanowe, terytorialne i kolonialne, które zabraniały posiadania lub sprzedaży jakiegokolwiek rodzaju broni. Uwzględniono również prawa angielskie sprzed 1776 r. oraz prawa obowiązujące w holenderskich i szwedzkich koloniach w Ameryce.

Wśród badanych rodzajów broni są pistolety, karabiny powtarzalne, maczety, sztylety, proce, pałki, mosiężne kastety i armaty.

Decyzja Sądu Najwyższego USA w sprawie New York State Rifle and Pistol Association v. Bruen kieruje sądy niższej instancji do wykonania przeglądu współczesnych przepisów dotyczących kontroli broni częściowo przez analogię do historycznych przepisów sprzed 1900 roku. Niniejszy artykuł dostarcza materiałów do realizacji tego celu, oraz oferuje własną analizę.

Oprócz opisania przepisów zakazujących, artykuł wyszczególnia inne rodzaje regulacji, takie jak zakaz noszenia broni w ukryciu, zakaz noszenia niebezpiecznych przedmiotów, ograniczenie sprzedaży nieletnim, licencjonowanie dealerów czy opodatkowanie posiadania. Jest to pierwsze kompleksowe opracowanie historycznych amerykańskich przepisów dotyczących noży, mieczy i broni tępej.

Jest to również pierwsze kompleksowe studium rodzajów broni, której posiadania wymagały kolonie i stany w przypadku milicjantów, niektórych mężczyzn niebędących w milicji oraz niektórych kobiet.

Przepisy dotyczące broni i przypadki z XIX wieku są analizowane w kontekście ogromnego postępu w dziedzinie broni palnej w tym stuleciu. Wiek, który rozpoczął się od jednostrzałowego muszkietu ładowanego odprzodowo, zakończył się nowoczesnym pistoletem samopowtarzalnym zasilanym z magazynka.

Syntetyzując doktrynę Sądu Najwyższego z historycznymi ustawami i przypadkami, artykuł stwierdza, że zakazom dotyczącym karabinów samopowtarzalnych czy magazynków brakuje podstaw w amerykańskiej historii prawa. Natomiast inne regulacje, takie jak ograniczenie zakupu niektórych rodzajów broni przez nieletnich, mają silniejsze podstawy historyczne.

A oto wstęp:

Niniejszy artykuł opisuje historię zakazów dotyczących poszczególnych rodzajów broni w Ameryce do roku 1899. Opisuje również zakazy posiadania broni w Anglii do czasu uzyskania przez Amerykę niepodległości. Broń objęta tym artykułem to broń palna, noże, miecze, broń tępa i wiele innych. Od czasów średniowiecznej Anglii do dziewiętnastowiecznych Stanów Zjednoczonych broń palna uległa gwałtownym przemianom, jednak zakazy dotyczące poszczególnych rodzajów broni były rzadkie.

Decyzja Sądu Najwyższego USA w sprawie New York State Rifle & Pistol Association v. Bruen poinstruowała sądy niższych instancji, aby rozstrzygały sprawy związane z Drugą Poprawką “zgodnie z Heller, który wymaga testu zakorzenionego w tekście Drugiej Poprawki, jak również w historii”. Bruen obejmował badanie historii prawnej ograniczeń prawa do noszenia broni do roku 1899. Niniejszy artykuł skupia się na jednym aspekcie historii prawa do posiadania broni, mianowicie do zakazów dotyczących posiadania poszczególnych rodzajów broni.

Część I opisuje zakazy posiadania broni palnej i innych rodzajów broni w Anglii. Zakazano launcegay, rodzaju lekkiej lancy dla jeźdźców, podobnie jak małej broni krótkiej, choć zakaz posiadania broni krótkiej był powszechnie ignorowany. Oparte na klasach prawo licencjonowania broni krótkiej było najwyraźniej słabo egzekwowane. Podczas gdy większość broni palnej była jednostrzałowa, broń powtarzalna była w Anglii dostępna przez wieki bez specjalnych ograniczeń.

Część II obejmuje Amerykę od okresu kolonialnego do wczesnej Republiki. Żadne prawo kolonialne nie zakazywało żadnej konkretnej broni. Najbliżej tego była holenderska kolonia Nowa Holandia, która ograniczyła liczbę samopałów które koloniści mogli wwieźć do kolonii, próbując w ten sposób ukrócić handel karabinami z Indianami. W koloniach brytyjskich istniało wiele praw wymagających od większości ludzi, w tym wielu kobiet, posiadania określonych rodzajów broni. Artykuł ten jest pierwszym, który zawiera kompletną, szczegółową listę każdej obowiązkowej broni. Niektóre osoby prywatne posiadały powtarzalną (wielostrzałową) broń palną i armaty, ale taka broń była zbyt droga by rząd mógł nakazać jej indywidualne posiadanie.

Jak podsumowano w części III, XIX wiek był najwspanialszym stuleciem w historii zarówno pod względem technologii, jak i przystępności cenowej broni palnej. Na początku wieku przeciętna osoba mogła sobie pozwolić na jednostrzałowy muszkiet lub karabin. Pod koniec stulecia przeciętny człowiek mógł sobie pozwolić na te same rodzaje broni palnej które są dostępne również dzisiaj, takie jak pistolety samopowtarzalne o działaniu suwakowym, dźwigniowym lub rewolwerowym. Amunicja uległa jeszcze większemu skokowi technologicznemu.

Pozostała część artykułu opisuje dziewiętnastowieczne prawa zakazujące poszczególnych rodzajów broni. Część IV analizuje cztery ustawy zakazujące poszczególnych rodzajów broni palnej: Georgia (większość broni krótkiej), Tennessee i Arkansas (dopuszczające tylko broń krótką typu “Army & Navy”, czyli duże rewolwery) oraz Floryda (system licencjonowania oparty na rasie dla Winchesterów i innych karabinów powtarzalnych).

Część V poświęcona jest najbardziej kontrowersyjnej broni XIX-wiecznej Ameryki: maczecie. Sprzedaż była zakazana w kilku stanach, a posiadanie karnie opodatkowane w kilku innych. Główne podejście, przyjęte w większości stanów, polegało na zakazie jej ukrytego noszenia, zakazie sprzedaży nieletnim lub nałożeniu dodatkowych kar za przestępcze nadużycie. Jak wyjaśnia część V, przepisy dotyczące maczet zwykle dotyczyły także innych rodzajów broni.

Część VI podsumowuje dziewiętnastowieczne prawa dotyczące różnych innych broni. Są to inne bronie ostre (takie jak dirki, sztylety i laski mieczowe), elastyczne bronie uderzeniowe (takie jak pałki i proce), sztywne bronie uderzeniowe (takie jak mosiężne kastety) i armaty. Zakazy posiadania broni były rzadkie, natomiast przepisy dotyczące ukrytego noszenia, sprzedaży nieletnim lub dodatkowych kar za niewłaściwe użycie były bardziej powszechne.

Część VII stosuje współczesną doktrynę Drugiej Poprawki do historii prawa przedstawionej w artykule. Sugeruje ona, że niektóre zakazy i regulacje dotyczące broni mogą być celowe, ale zakazy dotyczące nowoczesnych karabinów samopowtarzalnych i magazynków takowe nie są.

Gdyby ten artykuł opisywał tylko zakazy posiadania broni dotyczące dorosłych, byłby bardzo krótki. Oprócz jawnych zakazów posiadania, artykuł opisuje również ustawy, które zabraniają sprzedaży lub produkcji broni. Są one podobne do zakazów posiadania, przynajmniej dla przyszłych niedoszłych właścicieli. Nawet przy uwzględnieniu zakazów sprzedaży lub produkcji, artykuł ten byłby nadal bardzo krótki. W przypadku wszystkich rodzajów broni, z wyjątkiem broni palnej, artykuł opisuje przepisy nienakazowe. Artykuł ten zawiera zatem wyczerpującą listę wszystkich regulacji – takich jak zakazy noszenia broni w ukryciu, ograniczenia sprzedaży nieletnim czy dodatkowe kary za użycie w przestępstwie – które miały zastosowanie do którejkolwiek z broni, niebędącej bronią palną, omawianej w artykule. Niniejszy artykuł jest pierwszym, który przedstawia pełną listę wszystkich kolonialnych, stanowych i terytorialnych ograniczeń dotyczących tej broni.

Wymieniamy również niektóre ograniczenia lokalne, takie jak te obowiązujące w hrabstwach czy gminach, jednak nie podjęliśmy się kompleksowego przeglądu tysięcy rozporządzeń nałożonych przez władze lokalne.

David Kopel (reason.com)

tłumaczył MR