Kontrola broni w III Rzeszy.

Badania nad wykorzystaniem przez Adolfa Hitlera list rejestracyjnych posiadaczy broni palnej do konfiskaty broni a następnie egzekucji jej właścicieli dają mocny przekaz. Jest to lekcja z przeszłości, która pokazuje dlaczego zarówno naród amerykański jak i Kongres odrzucił pomysły rejestracji praworządnych właścicieli broni palnej.

W tym miejscu należy przypomnieć dlaczego amerykańscy obywatele i Kongres historycznie sprzeciwiali się rejestracji broni palnej. Powód jest oczywisty. Rejestracja ułatwia despotycznemu rządowi konfiskatę broni palnej, co jest narzędziem do uczynienia z obywateli poddanych, a następnie ich represjonowania. Zaprzeczanie temu historycznemu faktowi to jak zaprzeczanie temu, że wydarzenie takie jak Holokaust miało miejsce, lub że naziści zamordowali miliony bezbronnych ludzi.

Obecnie (2001 rok – przyp. MR) piszę książkę o polityce i praktykach nazistów, którzy bardzo brutalnie podchodzili do posiadania broni przez osoby cywilne, oraz eliminowali właścicieli broni w Niemczech i okupowanej przez nich Europie. Poniższa próbka moich ustaleń skłania do zastanowienia się nad tym, czy drakońskie ograniczenia posiadania broni palnej przez obywateli są rzeczywiście konieczne dla utrzymania porządku społecznego.

W nocy z 9 na 10 listopada1938 roku miało miejsce wydarzenie znane jako Noc Kryształowa – zbrodniczy nazistowski atak na niemieckich Żydów. Poprzedziła ją konfiskata broni palnej żydowskim ofiarom.

9 listopada The New York Times donosił z Berlina: “Komendant berlińskiej policji ogłasza `rozbrojenie` Żydów”:

“Komendant berlińskiej policji, hrabia Wolf Heinrich von Helldorf, ogłosił, że w wyniku działań policji w ostatnich tygodniach cała żydowska populacja Berlina została `rozbrojona`. Zajęto 2.569 sztuk broni krótkiej,1.702 sztuk broni długiej i 20.000 sztuk amunicji. Wszystkim Żydom, którzy nadal posiadają broń bez ważnych pozwoleń, grożą najsurowsze kary. “

Wieczorem 9 listopada Adolf Hitler, minister propagandy Joseph Goebbels i inni nazistowscy przywódcy wydali rozkaz ataku. Do nazistowskich sił bezpieczeństwa rozeszły się rozkazy: “Wszystkie żydowskie sklepy mają być natychmiast zniszczone. . . Żydowskie synagogi mają zostać podpalone… . Führer życzy sobie, aby policja nie interweniowała. . . Wszyscy Żydzi mają zostać rozbrojeni. W razie oporu mają być natychmiast rozstrzelani “.

10 listopada rozpętało się piekło: “Naziści niszczą, grabią i palą żydowskie sklepy i świątynie…Jednym z pierwszych środków prawnych był rozkaz Heinricha Himmlera, dowódcy niemieckiej policji, zabraniający Żydom posiadania jakiejkolwiek broni i nakładający karę dwudziestu lat więzienia w obozie koncentracyjnym na każdego Żyda, który znajdzie się w posiadaniu broni “.

Przeszukania żydowskich domów były obliczone na konfiskatę broni palnej i majątku, oraz aresztowanie dorosłych mężczyzn. Amerykański konsulat w Stuttgarcie został zalany Żydami błagającymi o wizy: “Mężczyźni, w których domach znaleziono w ostatnich dniach stare, zardzewiałe rewolwery krzyczeli, że już nigdy więcej nie wrócą do swoich miejsc zamieszkania czy swoich sklepów. W rzeczywistości była to rozdygotana, ogarnięta paniką masa”.

Himmler, szef nazistowskiego aparatu terroru, stał się architektem Holokaustu, humanitarnej tragedii która pochłonęła 6 milionów żydowskich istnień. Było oczywiste, że Żydzi muszą zostać rozbrojeni zanim rozpocznie się ich fizyczna eksterminacja.

Ustalenie, którzy Żydzi mieli broń palną nie było zbyt trudne. Liberalna Republika Weimarska uchwaliła w 1928 roku ustawę o broni palnej, wymagającą obszernych rejestrów policyjnych dotyczących posiadaczy broni. Hitler podpisał kolejną ustawę o kontroli broni na początku 1938 roku.

Inne kraje europejskie również posiadały przepisy nakazujące prowadzenie policyjnych rejestrów osób posiadających broń palną. Kiedy naziści przejęli władzę w Czechosłowacji i Polsce w 1939 roku, identyfikacja posiadaczy broni była sprawą wręcz banalną. Wielu z posiadaczy broni oraz przeciwników politycznych po prostu zniknęło w mrokach nocy.

Wyobraź sobie, że siedzisz w kinie w Niemczech w maju 1940 roku. Niemiecka tygodniowa kronika filmowa pokazuje atak na Holandię, Belgię i Francję. W chwili gdy oddziały Wehrmachtu przekraczają holenderską granicę, film pokazuje niemieckich żołnierzy przybijających dużych rozmiarów plakat. Tytuł plakatu głosi „Regulacje dotyczące posiadania broni w strefie okupowanej”. Kamera pokazuje górną część dwukolumnowego plakatu, napisanego po niemiecku z lewej strony i flamandzku z prawej, z orłem i swastyką pośrodku. Nakazuje on oddanie całej broni palnej w ręce nowej niemieckiej władzy w ciągu 24 godzin. Pełnego tekstu nie widać, ale podobne plakaty groziły karą śmierci za niespełnienie nakazu.



Film pokazuje artylerię i piechotę przetaczającą się przez ulice, uśmiechnięci mieszkańcy machają najeźdźcom. Następnie przechodzi do scen ataków na holenderskie i belgijskie wojska oraz krzyków Hitlera, że ta wielka wojna zapoczątkuje 1000-letnią Rzeszę. Patriotyczna pieśń miesza się z obrazami nawał artyleryjskich, bombardowań prowadzonych przez Luftwaffe i szturmów czołgów, tworząc wielki finał.

Francja wkrótce upadła, a wszędzie pojawiły się te same plakaty grożące karą śmierci za posiadanie broni palnej. Jeden z nich można dziś zobaczyć w Paryżu, w Muzeum Orderu Wyzwolenia (Musée de l`Ordre de la Libération).


Wymóg ten był jednak fałszywy. Na plakacie nie było pustego miejsca w którym można by wpisać godzinę i datę wywieszenia, aby było wiadomo kiedy zaczyna się lub kończy 24-godzinny “okres oczekiwania”. Być może naziści zastrzeliliby kogoś kto spóźniłby się o godzinę. Rzeczywiście, posiadacze broni, nawet bez broni, byli niebezpieczni, ponieważ wiedzieli jak jej używać i byli zaradni oraz niezależni. Szwajcarski podręcznik dotyczący zbrojnego oporu następująco opisywał wystąpienie takiej sytuacji:

“Jeśli będziecie tak ufni i jednak oddacie broń, to mimo wszystko zostaniecie wpisani na `czarną listę`. Wróg zawsze będzie potrzebował później zakładników lub robotników przymusowych (czytaj: “niewolników do pracy”) i chętnie skorzysta z “czarnych list”. Po upływie terminu będą przeprowadzane naloty połączone z przeszukaniami domów i kontrolami ulicznymi. “

The New York Times następująco komentował funkcjonowanie praw, które naziści niszczyli gdziekolwiek się znaleźli:

“Rozkazy wojskowe zabraniają teraz Francuzom robienia rzeczy, których Niemcom nie wolno było robić od czasu dojścia Hitlera do władzy. Posiadanie nadajników radiowych lub słuchanie zagranicznych audycji, organizowanie publicznych spotkań i rozprowadzanie pamfletów, rozpowszechnianie antyniemieckich wiadomości w jakiejkolwiek formie, zachowanie broni palnej – wszystkie te rzeczy są obecnie zakazane podporządkowanemu narodowi francuskiemu. . . . “.

Chociaż naziści spełnili groźbę rozstrzelania osób posiadających broń palną, dekret o kontroli broni nie był całkowicie skuteczny. Partyzanci przeprowadzali ataki zbrojne. Jednak opór ten był utrudniony przez brak posiadania broni przez osoby cywilne.

W 1941 roku prokurator generalny USA Robert Jackson wezwał Kongres do wprowadzenia ogólnokrajowej rejestracji wszystkich sztuk broni palnej. Biorąc pod uwagę wydarzenia w Europie, Kongres się sprzeciwił i wprowadzono przepisy chroniące Drugą Poprawkę. Rep. Edwin Arthur Hall wyjaśnił: “Przed nadejściem Hitlera lub Stalina, którzy przejęli władzę nad narodami niemieckim i rosyjskim, ustawodawstwa tych krajów zostały zmuszone do podjęcia środków mających na celu pozbawienie ludzi posiadania i używania broni palnej, tak aby nie mogli oni obronić się przed wtargnięciem takich diabolicznych i okrutnych organizacji policji państwowej, jak Gestapo, OGPU i Czeka “.

Reprezentant John W. Patman dodał: “Ludzie mają prawo do posiadania broni. Dlatego też, jeśli nagle pojawiłby się ktoś, kto próbowałby ustanowić siebie dyktatorem lub królem, ludzie mogą się odpowiednio zorganizować, i z własną bronią oraz amunicją mogą się obronić. . . . “

Zaledwie dwa miesiące przed japońskim atakiem na Pearl Harbor, Kongres uchwalił ustawę upoważniającą prezydenta do rekwizycji szerokich kategorii mienia o przeznaczeniu wojskowym z sektora prywatnego za zapłatą godziwego odszkodowania. Ustawa ta mówiła jednocześnie:

“Nic, co jest zawarte w tej ustawie, nie może być interpretowane … aby upoważnić do rekwizycji lub wymagać rejestracji jakiejkolwiek broni palnej posiadanej przez jakąkolwiek osobę dla jej osobistej ochrony lub sportu (i której posiadanie nie jest zabronione lub której rejestracja nie jest wymagana przez istniejące prawo), lub aby osłabić lub naruszyć w jakikolwiek sposób prawo jakiejkolwiek osoby fizycznej do posiadania i noszenia broni . . . “

Tymczasem Hitler utworzył w Europie Wschodniej i Rosji szwadrony zabójców zwane Einsatzgruppen. Jak zauważa Raul Hilberg: “Mordercy byli dobrze uzbrojeni. . . . Ofiary były nieuzbrojone “. Einsatzgruppen, między jesienią 1939 a latem 1942 roku, rozstrzelały 2 miliony ludzi. Ich zadania obejmowały aresztowanie osób politycznie podejrzanych, konfiskatę broni i eksterminację.

Typowymi egzekucjami była np. egzekucja Żydówki “za to, że znaleziono ją bez żydowskiej odznaki i za odmowę przejścia do getta” oraz innej kobiety “za snajperstwo”. Osoby, u których stwierdzono posiadanie broni palnej, były rozstrzeliwane na miejscu. Jednak doniesienia o snajperach i działalności partyzanckiej nasilały się.

Uzbrojeni obywatele byli solą w oku nazistów, którzy stosowali najsurowsze środki. Naziści nakładali karę śmierci na Polaka lub Żyda: “Jeżeli posiada on bezprawnie broń palną lub jeżeli ma wiarygodne wiadomości o tym, że inny Polak lub Żyd posiada bezprawnie takie przedmioty, a nie zawiadomi o tym niezwłocznie władz”.

Biorąc pod uwagę powyższe fakty, nie trudno zrozumieć, dlaczego National Rifle Association sprzeciwiało się wówczas i nadal sprzeciwia rejestracji broni.

American Rifleman z lutego 1942 roku donosił:

Niemiecka oficjalna audycja radiowa z 6 stycznia – “Niemiecki dowódca wojskowy na obszar Belgii i północnej Francji ogłosił wczoraj, że ludność otrzyma ostatnią szansę oddania broni palnej bez kary do 20 stycznia. Po tej dacie każdy kto dalej będzie w posiadaniu broni zostanie stracony.“

Tak więc hitlerowscy najeźdźcy wyznaczyli termin podobny do tego, jaki ogłoszono przed miesiącami w Czechosłowacji, w Polsce, w Norwegii, w Rumunii, w Jugosławii i w Grecji.

Jakże często czytaliśmy znajome depesze: “Agenci gestapo w eskorcie nazistowskich żołnierzy napadali na sklepy i domy i konfiskowali wszelką prywatną broń palną!”

“Jaką pomocą i wygodą dla najeźdźców i ich pomocników z Piątej Kolumny były listy rejestracyjne prywatnej broni palnej – listy były łatwo dostępne do skopiowania lub kradzieży i przechowywane w miejskich ratuszach w większości europejskich miast”.

“Jakim stałym zmartwieniem i zagrożeniem dla Hunów i ich Quislingów była prywatna broń palna w domach tych nielicznych obywateli, którzy `zaniedbali` rejestrację swojej broni!”.

W latach wojny The American Rifleman regularnie zamieszczał apele do amerykańskich strzelców sportowych o “wysłanie broni Brytyjczykom w celu obrony. Brytyjscy cywile, w obliczu zagrożenia inwazją, desperacko potrzebują broni do obrony swoich domów “. Po dwóch dekadach funkcjonowania kontroli broni brytyjscy obywatele desperacko potrzebowali teraz karabinów i pistoletów w swoich domach i przyjęli te dary z wielkim uznaniem. Zorganizowani w Home Guard, uzbrojeni obywatele byli teraz gotowi stawić opór spodziewanej nazistowskiej napaści.

Gdy tak wielu ludzi i broni zostało wysłanych za granicę by walczyć na wojnie, Ameryka nadal potrzebowała obrony przed spodziewanymi inwazjami na wschodnim i zachodnim wybrzeżu, wewnątrzkrajowym sabotażem i działalnością Piątej Kolumny. Sportowcy i kluby strzeleckie odpowiedziały na to wezwanie, przynosząc swoją prywatną broń i zgłaszając się na ochotnika do państwowych sił obronnych.

Szwajcaria była jedynym krajem w Europie, a nawet na świecie, gdzie każdy mężczyzna miał w domu karabin bojowy. Nazistowskie plany inwazji uwzględniały odstraszający charakter uzbrojonego społeczeństwa, co szczegółowo opisałem w mojej książce Target Switzerland: Swiss Armed Neutrality in World War II (Rockville Center, New York: Sarpedon Publishers, 1998).

Ze wszystkich aktów zbrojnego oporu obywateli w czasie wojny, wydarzeniem trudnym do prześcignięcia w swoim heroizmie jest powstanie w getcie warszawskim w 1943 roku. Mając do dyspozycji zaledwie kilka sztuk broni ręcznej, uzbrojeni Żydzi chwilowo zatrzymali deportacje do obozów zagłady, wypchnęli nazistów z getta i przez wiele dni odpierali ataki. Uciekali również do lasów by kontynuować walkę. Co by było gdyby można było zorganizaować dwa, trzy, lub więcej takich powstań jak to w warszawskim getcie?

NRA podczas II wojny światowej szkoliło setki tysięcy Amerykanów w strzelaniu z karabinów. Prezydent Harry Truman napisał, że programy szkoleniowe NRA w zakresie broni palnej “w istotny sposób pomogły naszemu wysiłkowi wojennemu” i że ma nadzieję, iż “wspaniały program, który Narodowy Związek Strzelecki realizował przez ostatnie trzy czwarte wieku, będzie kontynuowany “. Pomagając w pokonaniu nazistowskiego i faszystowskiego terroru, NRA pomogło zakończyć Holokaust, pracę niewolniczą i nieludzki ucisk.

Te wszystkie małe organizacje pacyfistyczne z tamtych czasów, które wzywały do rejestracji i konfiskaty broni, nie przyczyniły się do wygrania wojny ani do powstrzymania ludobójstwa. Ich dzisiejsze odpowiedniki nie mają do zaoferowania nic, co umożliwiłoby obywatelom opór wobec ludobójstwa.

Pojedynczy przestępcy dokonują rzezi na pojedynczych osobach lub małych grupach ludzi. Jak pokazał XX wiek, rządy terrorystów są w stanie dokonać ludobójstwa na milionach ludzi jeśli ci ludzie są nieuzbrojeni. Plany konfiskaty broni palnej posiadanej przez pokojowo nastawionych obywateli były w przeszłości znakiem rozpoznawczym najbardziej podstępnych tyranii świata. Biorąc pod uwagę tą rzeczywistość, nie jest absolutnie zaskakujące iż praworządni posiadacze broni sprzeciwiają się byciu spisanym na jakiejkolwiek liście rejestracyjnej.

Stephen P. Halbrook (www.nraila.org)

Stephen P. Halbrook jest wybitnym autorem i prawnikiem, który obszernie opisywał temat Konstytucji, a w szczególności Drugiej Poprawki. Jest autorem książki That Every Man Be Armed: The Evolution of a Constitutional Right, (www.amazon.pl) najobszerniejszej pracy jaką kiedykolwiek napisano na temat prawa do posiadania i noszenia broni.

Jest on również autorem, wydanej w 2013 roku, książki Gun Control in the Third Reich (www.enbook.pl).

tłumaczył MR

Tags: , , ,