Szwecja: kraj staczający się w odmęty wewnętrznego terroryzmu.

Były gubernator Minnesoty, który był pochodzenia norweskiego, opowiedział mi kiedyś taką historię. Kilka lat temu Minnesotę odwiedził norweski dygnitarz (chyba premier). Rozmawiając z naszym gubernatorem, premier narzekał na wskaźnik przestępczości w Minnesocie, mówiąc, że w Norwegii przestępczość jest znacznie mniejsza. Gubernator Minnesoty odpowiedział: “My też nie mamy problemu z przestępczością wśród mieszkających tutaj Norwegów”.

Ta historia przypomniała mi się gdy przeczytałem w London Times: “Szwecja z pokojowego państwa opiekuńczego stała się europejską stolicą zabójstw z użyciem broni palnej”. (www.thetimes.co.uk)

Dziś Szwecja jest europejskim liderem zabójstw z użyciem broni palnej. W zeszłym roku, według Szwedzkiej Krajowej Rady ds. Zapobiegania Przestępczości, zastrzelone zostały tam 63 osoby: ponad dwukrotnie więcej niż wynosi średnia europejska, a w przeliczeniu na jednego mieszkańca o wiele więcej niż w Londynie czy Paryżu.

… Wpływ tych danych na szwedzkie społeczeństwo był uderzający. Oprócz ofiar śmiertelnych, przestępczość doprowadziła do upadku rządu, zmiany prawa i polityki, oraz stała się głównym tematem debat w kraju który niegdyś szczycił się reputacją spokojnego państwa opiekuńczego.

Przestępczość z użyciem przemocy tak właśnie działa, choć trzeba przyznać, że wskaźnik zabójstw w Szwecji jest ciągle znacznie niższy niż w naszym kraju. Jednak obecnie jest on znacznie wyższy niż wskaźnik zabójstw w wielu innych krajach europejskich, w tym w Norwegii. Dlaczego tak się dzieje? Czy Szwedzi nagle stali się agresywni? Raczej nie.

To wszystko jest jak wrzucenia gówna w integracyjny wentylator. Obecnie, jedna piąta wszystkich osób mieszkających w Szwecji urodziła się poza granicami kraju. To niezwykle wysoki odsetek.

Przytłaczająca większość osób zaangażowanych w zorganizowaną przestępczość w Szwecji to młodzi ludzie którzy urodzili się za granicą, lub których rodzice lub dziadkowie wyemigrowali do tego kraju.

Problem przestępczości w Szwecji nie dotyczy więc tak naprawdę Szwedów. Winowajca jest jednak dobrze znany:

Wielu twierdzi, że władze zbyt długo ignorowały rosnący problem przemocy ze strony gangów ponieważ chciały uniknąć bycia postrzeganymi jako rasiści, lub ponieważ wszystko to działo się na wysoce zróżnicowanych etnicznie przedmieściach, z dala od wygodnego życia decydentów.

Wydaje się, że niektóre inne kraje skandynawskie lepiej radzą sobie z przestępczością i kwestiami imigracyjnymi:

Niektórzy korzystają z przykładu sąsiedniej Danii, która odniosła pewien sukces w walce z przemocą gangów. Według władz, w ciągu ostatniej dekady liczba członków gangów spadła o jedną trzecią. Szwedzcy politycy argumentowali, że Dania, która otwarcie prezentuje znacznie bardziej twarde podejście do imigracji i integracji, pokonała gangi poprzez surowsze wyroki i wprowadzenie stref zatrzymań i przeszukań.

Oczywiście, liberalna gazeta, taka jak Times, nie może się oficjalnie podpisać pod takim podejściem, chociaż w dalszej części tekstu poświęca trochę uwagi Szwedowi który twierdzi, że wprowadzanie kolejnych programów socjalnych nie jest żadnym rozwiązaniem.

Ogólnie rzecz biorąc można odnieść wrażenie, że kwestia przestępczości budzi niepokój głównie dlatego iż sprzyja “prawicowym” partiom politycznym:

Nawet zanim konserwatywna Umiarkowana Partia Koalicyjna, w sojuszu z populistycznymi prawicowymi Szwedzkimi Demokratami, pokonała we wrześniowych wyborach Socjaldemokratów, każdy jeden polityk i urzędnik wychodził z siebie by pozować na twardziela w kwestii przestępczości.

Ponieważ wyborcy głupio wierzą, że prezentowanie surowej postawy wobec przestępczości doprowadzi do jej faktycznego zmniejszenia.

Problem przestępczości w Europie Zachodniej jest w dużej mierze konsekwencją polityki imigracyjnej krajów ją tworzących. Kiedy wyborcy mieli okazję wyrazić swoją opinię na temat tego, czy korzyści płynące z masowej imigracji z krajów trzeciego świata przewyższają jej koszty, ich odpowiedź zazwyczaj brzmiała “nie”, tak jak miało to ostatnio miejsce w Szwecji.

John Hinderaker (www.powerlineblog.com)

tłumaczył MR